تاثیر طرح ملی طناورز بر هماهنگی چشم - دست دانش آموزان پسر مقطع چهارم ابتدایی

هماهنگی، طرح یابی بدن و اندام ها در ارتباط با اشیا و رخدادهای محیطی است. هدف از این پژوهش، بررسی لزوم اجرای طرح طناورز در مدارس کشور بود و از آنجا که یکی از مشکلات عمده در یادگیری نوشتن، هماهنگی چشم و دست است، تاثیر یک دوره تمرینات طناب زنی بر هماهنگی چشم – دست در دانش آموزان پایه چهارم ابتدایی بررسی شد. پژوهش حاضر با گروه آزمایش و گروه کنترل همراه با طرح پیش آزمون – پس آزمون روی دانش آموزان پایه چهارم ابتدایی در سال 91 – 1390 در شهرستان بهارستان تهران انجام گرفت. آزمودنی ها 60 دانش آموز پسر پایه چهارم ابتدایی بودند که به طور نمونه گیری مرحله ای انتخاب و به تعداد برابر به دو گروه تقسیم شدند. دانش آموزان گروه آزمایش به مدت 10 هفته و هفته ای 3 جلسه به مدت 50 دقیقه برنامه منتخب طناب زنی را اجرا کردند. برای ارزیابی مهارت هماهنگی چشم – دست، از مجموعه آزمون وی – ینا در دو نوبت پیش آزمون – پس آزمون استفاده شد. داده های حاصل پس از سنجش نرمال بودن به وسیله آزمون K-S با استفاده از آزمون آماری t مستقل و وابسته در سطح معناداری 05/0 تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان دهنده پیشرفت معنادار در گروه آزمایش (44/0 = P برای دست راست و 009/0 = P برای دست چپ) بود. همچنین بین میانگین نمره پس آزمون هماهنگی چشم – دست در گروه های آزمایش و کنترل تفاوت معناداری مشاهده شد (0009/0 = P). نتایج نشان داد که برنامه تمرینی طرح طناورز موجب پیشرفت در هماهنگی چشم – دست شده است. ازاین رو این تحقیق اجرای طرح طناورز را در مدارس کشور مفید و ضروری می داند.