مقایسه سطوح خودشیفتگی بین دانشجویان ورزشکار ملی پوش، غیرملی پوش و دانشجویان غیرورزشکار

ممکن است که در سایه توجهات زیاد جامعه و رسانه های گروهی به ورزشکاران ملی پوش، خودشیفتگی آنها بیشتر از افراد عادی جامعه باشد. براساس همین احتمال در پژوهش حاضر که از نوع توصیفی و میدانی است، میزان خودشیفتگی در بین دانشجویان ورزشکار نخبه، غیرنخبه و افراد غیرورزشکار مقایسه شده است. جامعه آماری تحقیق شامل دانشجویان دانشکده های تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه های تهران است که نمونه آماری مورد بررسی دربردارنده 105 نفر از سه گروه دانشجویان ورزشکار ملی پوش و غیرملی پوش رشته های گروهی (فوتبال، والیبال و بسکتبال) و رشته های انفرادی (کشتی، جودو و دو و میدانی) و دانشجویان غیرورزشکار (هر گروه 35 نفر) دانشگاه های تهران بودند که به صورت انتخاب در دسترس مورد مطالعه قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون خودشیفتگی راسکین و تری و مقیاس شخصیتی آیسنک (EPQ) جمع آوری و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی نیومن کولزتحلیل شد. نتایج نشان داد که بین دانشجویان ورزشکار ملی پوش با دانشجویان ورزشکار غیرملی پوش و دانشجویان غیرورزشکار در مقیاس خودشیفتگی، روان آزردگی گرایی و روان گسیختگی گرایی تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0 P≤). ولی در بعد برون گرایی دانشجویان ورزشکار ملی پوش نسبت به دانشجویان ورزشکار غیرملی پوش و دانشجویان غیرورزشکار نمره های بیشتری به دست آورده اند (05/0 P≤).