تشخیص بالینی گام به گام

سندرم شریان مزانتریک فوقانی سندرم شایعی نبوده ولی یافته بالینی آن به خوبی شناخته شده است که با فشرده شدن بخش عرضی یا سوم دئودنوم در بین آئورت، ساختمان های فیکس شده خلف صفاق وشریان مزانتریک فوقانی همراه بوده و با علائم انسداد نسبی یا کامل روده به صورت مزمن، حاد یا متناوب تظاهر می کند.
معرفی بیمار: بیماری مردی 24 ساله که با شکایت از دیسفاژی از 4 سال قبل که درطی ماه اخیر تشدید شده است مراجعه کرده است. دیسفاژی ابتدا به جامدات در حال حاضر نسبت به مواد نیمه جامد می باشد در معاینه فیزیکی بیمار شدیدا لاغر بوده و افتادگی پلکها وتغیر در تون صدا دارد. درآندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی مری طبیعی معده متسع و حجیم واستاز شدید گزارش شد. بیوپسی انجام شد که طبیعی بود در سی تی اسکن انجام شده، تنگی شدید در دیستال قسمت سوم دئودنوم واتساع پروگزیمال با آن مشاهده شد در بازسازی کلیشه های سی تی اسکن زاویه جداشدن شریان مزانتریک فوقانی از آئورت کاهش یافته و فاصله آن با آئورت نیز کم شده است.
زمینه ساز سندرم شریان مزانتریک فوقانی لاغری مفرط می باشد و از آنجا که در سندرم MNGIE با دیسفاژی و تظاهرات گوارشی و سوء جذبی همراه است منجر به ضعف شدید و سوء تغذیه بیمار شده و با تحلیل عضلات و بافت چربی،fat pad بین آئورت و شریان مزانتریک فوقانی از بین رفته و موجب تظاهرات سندرم شریان مزانتریک فوقانی می شود.