تاثیر مهارگر کاسپاز 3 بر بقای پلاکت کنسانتره در طول زمان ذخیره

زمان نگهداری فرآورده کنسانتره پلاکتی به 5-3 روز محدود می شود. یکی ازعلل آن، پدیده آسیب های زمان ذخیره(storage lesion)، آسیب به سلول های پلاکتی و نهایتا آپوپتوز است که در طول مدت نگهداری در این سلول ها القا می شود. مطالعه ها نشان داده است که آپوپتوز در بعضی سلول های بدون هسته و از جمله پلاکت ها نیز رخ می دهد. در این مطالعه، به کارگیری مهارگرآنزیم کاسپاز3 در زمان ذخیره پلاکت کنسانتره در دستیابی به پلاکتی با طول عمر بیشتر مورد ارزیابی قرار گرفت. مطالعه انجام شده از نوع بنیادی کاربردی بود. بعد از تهیه و آماده کردن نمونه های پلاکتی، پپتید مهارگر کاسپاز3 به کیسه های کنسانتره پلاکتی تزریق شد. این کیسه ها به همراه کیسه های کنترل که فاقد مهارگر بودند، به مدت 7 روز در شیکر انکوباتور 22 درجه سانتی گراد نگهداری شدند. در طول مدت نگهداری از کیسه های اصلی و کنترل نمونه برداری شده، فعالیت کاسپازی وبقای پلاکت ها در آن ها ارزیابی شد.
در پلاکت های دریافت کننده پپتید مهارگر، کاهش معنادار فعالیت کاسپازی در مقایسه با گروه کنترل ملاحظه شد(05/0 p<). از طرفی مطالعه نشان داد در حالی که میزان بقای سلول های پلاکتی در طول مدت نگهداری آن ها با گذشت زمان کاهش می یابد، کیسه های دریافت کننده پپتید مهارگر کاسپاز نسبت به کیسه های کنترل که فاقد داروی مهارگر بودند، به طور معناداری میزان بقای بالاتری را نشان دادند(05/0 p<).
تزریق پپتید مهارگر کاسپاز 3 در زمان مناسب از ذخیره پلاکتی و در دوز مناسب می تواند باعث کاهش فرآیند آپوپتوز و افزایش بقا در پلاکت های ذخیره شده به مدت 7 روز شود.