مقایسه ادراک عمق در نوجوانان سالم و مبتلا به تالاسمی ماژور

تالاسمی ماژور شدیدترین فرم بتا تالاسمی می باشد که در آن لزوما حیات فرد به تزریق منظم خون و مراقبت پزشکی نیاز دارد. با شروع درمان هایی نظیر تزریق دسفرال و انتقال خون های مکرر، عوارض متعددی در ارگان های حیاتی بیمار، از جمله چشم که مهم ترین عضو حسی می باشد ایجاد می گردد. این مطالعه با هدف مقایسه ادراک عمق نوجوانان سالم و مبتلا به تالاسمی ماژور انجام شده است.
در یک مطالعه نیمه تجربی، 18 بیمار تالاسمی ماژور و 18 فرد سالم در محدوده سنی 13 تا 17 سال(37/1 ± 33/15) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی ها در سه نوبت به کمک دستگاه ادراک عمق محقق ساخته که قابلیت ارزیابی ادراک عمق را با کوچک ترین خطا(یک ده هزارم سانتی متر) داراست، مورد ارزیابی قرار گرفتند. میانگین این سه نوبت به عنوان نمره ادراک عمق افراد مورد استفاده قرار گرفت.
آزمونt مستقل، تفاوت معناداری بین گروه سالم و تالاسمی ماژور نشان داد(34 df =، 0001/0 p≤ و 25/18- t=). میانگین خطا در نوجوانان سالم به طور معناداری کمتر بود(01/14= MD).
بر اساس نتایج به دست آمده، شاید یکی از دلایل موثر بر کاهش ادراک عمق افراد تالاسمی ماژور، هیپوکسی و آنمی مزمن، کاهش تحرک و یا افزایش رسوب آهن در بافت های چشم باشد که در این افراد مشاهده می شود. با توجه به اهمیت ادراک عمق در رفتار حرکتی انسان، در این خصوص باید چاره جویی لازم صورت گیرد.