ارزیابی مقایسه ای بخش های آموزشی-درمانی و صرفا درمانی روانپزشکی از نظر نوع تشخیص و فرایند درمانی در بیماران اسکیزوفرنیک در بیمارستان روانپزشکی رازی

اسکیزوفرنی، به عنوان یکی از مهم ترین بیماری های روانپزشکی، اکثر تخت های بخش های روانپزشکی را اشغال کرده است. در این مطالعه، فرآیند درمانی بیماران بستری در بخش های آموزشی-درمانی و بخش های صرفا درمانی از نظر فرآیندهای تشخیصی و درمانی بررسی شد.
در این مطالعه مقطعی، از بیماران اسکیزوفرنی بستری در بیمارستان روان پزشکی رازی تهران بین سال های 91-1390، تعداد 300 پرونده به تصادف از بخش های آموزشی-درمانی (150 پرونده) و بخش های صرفا درمانی (150 پرونده) انتخاب و از نظر تشخیص بیماری، نوع درمان، طول مدت بستری، میزان استفاده از شوک درمانی، سوابق بستری های قبلی و میزان کارایی بیماران بررسی مقایسه شدند.
بیش ترین استفاده از داروهای ضدروانپریشی نسل اول در بخش درمانی (7/56%) و بیش ترین استفاده از داروهای ضدروانپریشی نسل دوم در بخش آموزشی-درمانی (7/54%) مشاهده شد (05/0>P). همچنین استفاده از روان درمانی به طور قابل توجهی در بخش آموزشی- درمانی بالاتر بود (34% در مقابل 3/13%). استفاده از الکتروشوک درمانی در بخش درمانی بیش از 3 برابر بخش آموزشی-درمانی بود (05/0>P). میانگین ± انحراف معیار طول مدت بستری در بخش آموزشی 35± 39 روز و در بخش درمانی 39± 58 روز بود (05/0>P).
بخش های آموزشی درمانی نسبت به بخش های درمانی به لحاظ برتری نوع داروی ضدروانپریشی نسل دوم، استفاده از درمان های روانی-اجتماعی، میزان استفاده از الکتروشوک درمانی و نیز طول مدت بستری بیماران مطابقت بیشتری با تحقیقات انجام شده در دنیا دارند.