اثر وزن بر روی نتایج حاملگی در تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم

یک افزایش در تعداد زنان نابارور چاق جهت درمان ناباروری مانند IVF و ICSI وجود دارد. آگاهی در مورد اثر BMI روی نتایج باروری می تواند در مواجهه با این بیماران کمک کننده باشد.
هدف از انجام این مطالعه مقایسه نتایج باروری در زنان با BMI متفاوت بعد از ICSI بود.
مطالعه به روش Quasi بر روی 323 زن بین ژوئن 2010 تا آگوست 2011 انجام شد. زنان بر اساس BMI به گروه های زیر وزن (kg/m2 18>BMI)، وزن نرمال (BMI 18-22.9 kg/m2)، افزایش وزن (BMI 23-25.9 kg/m2) و چاق (BMI ≥26 kg/m2) تقسیم شدند. درمان شامل down regulation تخمدان ها، تحریک کنترل شده تخمدان ها، ترویج تخمک گذاری با hCG، برداشتن تخمک، IVF و ترانسفر جنین بود. وضعیت اووسیت و امبریو در تمام گروه های BMI با تست ANOVA مقایسه شد. نتایج حاملگی شامل: عدم حاملگی با βhCG <5 m IU/ml، حاملگی پره کلینیکال و سقط با βhCG >5 m IU/ml و عدم فعالیت قبلی در روند حاملگی کلینیکال با v و فعالیت قبلی در روند بود.
خانم های با BMI 23-25.99 kg/m2 دارای تعداد حداکثر اووسیت های به دست آمده، لقاح، لانه گزینی و حاملگی کلینیکال در مقایسه با خانم های BMI ≥26 kg/m2 بودند.
میزان cut off بر روی BMI در حدود 26 می باشد که در ارتباط با اثرات منفی بر روی نتایج حاملگی است.