صحت کدگذاری علت زمینه ای مرگ در بیمارستان های آموزشی بندرعباس

صحت کدگذاری علت زمینه ای مرگ با اطلاعات گواهی فوت و تفسیر قوانین کدگذاری علل مرگ توسط کدگذاران ارتباط دارد. هدف این مطالعه، تعیین صحت کدگذاری علت زمینه ای مرگ در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان بود.
این پژوهش توصیفی- مقطعی در شش ماهه ی اول سال 1390 انجام شد. جامعه ی پژوهش شامل گواهی فوت کلیه ی متوفیان بیمارستان های آموزشی شهید محمدی (345 مورد) و کودکان (59 مورد) بود. ابتدا اطلاعات گواهی فوت بر روی فرم های جداگانه ثبت شد و دستیاران هر بخش، نسبت به تعیین توالی ها اقدام نمودند. سپس پژوهشگر، نسبت به کدگذاری مجدد و مقایسه با کدهای کدگذاران اقدام نمود. داده ها در نرم افزار SPSS ثبت و از طریق آمار توصیفی و آزمون Chi-square تحلیل شد.
صحت کدگذاری در بیمارستان شهید محمدی 7/51 درصد، در بیمارستان کودکان 0/54 درصد و در مجموع، 1/52 درصد بود. صحت کدگذاری با فصول ICD (International statistical classification of diseases)، تعداد خطوط و زبان تکمیل گواهی فوت رابطه ی معنی داری داشت. بهترین وضعیت کدگذاری متعلق به فصول بیماری های دستگاه تناسلی- ادراری (5/87 درصد) و نئوپلاسم ها (4/96 درصد) و بدترین وضعیت نیز متعلق به فصول علل خارجی (4/21 درصد) و بیماری های غدد درون ریز، تغذیه و متابولیک (6/27 درصد) بود. بیشترین کاربرد (0/36 درصد) و بهترین وضعیت کدگذاری (0/65 درصد صحت) متعلق به قانون عمومی و بیشترین خطا (0/85 درصد) متعلق به قانون 3 بود. قوانین کدگذاری نئوپلاسم ها به میزان (7/65 درصد) رعایت شده بود.
کدگذاری علل مرگ در بیمارستان های مورد مطالعه وضعیت مطلوبی نداشت. آموزش پزشکان (درباره ی نحوه ی تکمیل گواهی فوت) و کدگذاران (درباره ی قوانین موجود برای انتخاب و کدگذاری علت زمینه ای مرگ) ضروری به نظر می رسد.