بررسی اثر خراش موضعی اندومتر بر میزان حاملگی در زوج های نازا با علت نامشخص

نازایی با علت ناشناخته از نظر علل و نیز نحوه مداخله درمانی هنوز از موضوعات بحث برانگیز است که اشکالات جنینی و شکست لانه گزینی از عوامل احتمالی آن محسوب می شوند.
هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر خراش موضعی اندومتر بر میزان حاملگی در بیماران نازای انتخاب شده بدون علت واضح نازایی می باشد.
در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی که در کلینیک نازایی بیمارستان غدیر وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شد، 217 خانم نازا با علت نامشخص که بین 35-25 سال سن داشتند توسط کامپیوتر بصورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. پس از تحریک تخمک گذاری مناسب توسط داروهای کلومیفن سیترات و گنادوتروپین ها در زمانی که سایز فولیکول های غالب به 20-18 میلیمتر رسیدند بیماران به دو گروه تقسیم شدند. در گروه مداخله در روزهای نزدیک به تخمک گذاری توسط بیوپسی اندومتر پیپل خراش مختصری در قسمت خلفی رحم داده شد. (114 بیمار) و در گروه کنترل (103 بیمار) بیوپسی mock انجام گرفت. سپس همه بیماران به نزدیکی های زمان بندی شده راهنمایی شدند.
میزان حاملگی در گروه بیوپسی اندومتر (17 نفر از 114 نفر، %14/9) در مقایسه با گروه کنترل (6 نفر از 103 نفر، %5/8) از نظر آماری به طور معنی-داری بیشتر بود (0/03=p).
خراش موضعی مکانیکی اندومتر باعث افزایش پذیرش اندومتر شده و لانه گزینی جنین را تسهیل می کند. این روش ساده و مقرون به صرفه در زوج های نازای انتخاب شده ای که علت واضحی برای نازایی آن ها مشخص نشده و احتمالا علت نازایی آن ها اشکال در لانه گزینی جنین است می تواند قبل از انجام اقدامات درمانی پیچیده تر موثر باشد. همچنین این روش می تواند باعث کاهش تنش عصبی و هزینه های درمانی این بیماران گردد.