هورمون های آنتی موارین و آندروژن در ژن های با سندروم تخمدان پلی کیستیک تحت درمان با IVF/ICSI

علیرغم شیوع سندروم تخمدان پلی کیستسک (PCOS) هنوز یک تشخیص مشکل در اندوکرینولوژی، ژینوکولوژی و طب تولیدمثل است. جهت حل این مسئله کنفرانس روتردام پیشنهاد اضافه کردن تعداد فولیکول های یافت شده در سونوگرافی را به عنوان یک معیار جدید تشخیص داد که علاوه بر هیپراندروژنیزم و کاهش تخمک گذاری است. متاسفانه این موضوع نتوانست مقبولیت جهانی کسب کند.
هدف از انجام مطالعه بررسی نقش احتمالی تغییرات اندروژن ها و هورمون آنتی مولرین در بین زنان مبتلا به PCOS در ارتباط با BMI و نتایج بعد از IVF بود.
در این مطالعه اولیه گذشته نگر 195 زن با PCOS شرکت کردند که بر اساس BMI به گروه های چاق با (kg/m2 27>BMI (91 نفر و وزن بیش از حد با kg/m2 27≤BMI (104 نفر) تقسیم شدند. میزان سرمی اندروژن ها (DHEAS، تستوسترون و A4) و هورمون آنتی مولرین (AMH) با پروفیل اندوکرین ونتایج سیکل ها اندازه گیری و مقایسه شد.
AMH، A4، FSH و TSH به طور معنی دار در زنان چاق بیشتر از زنان با وزن بیش از حد بود (0/001>p). بر عکس نسبت LH:FSH، E2، PRL و DAHES به طور معنی دار در زنان چاق کمتر از زنان با وزن بیش از حد بود (0/0001>p). میزان اووسیت های به دست آمده، بالغ و بارور شده به طور معنی داری در زنان چاق بیشتر از زنان با وزن بیش از حد بود. در بین زنان چاق حامله AMH و A4 به طور معنی دار افزایش داشت و DAHES به طور معنی داری در مقایسه با زنان با وزن بیش ازحد کاهش یافته بود.
زنان چاق با PCOS در مقایسه با زنان که در گروه با وزن بیش از حد قرار داشتند شانس بیشتری برای حاملگی داشتند. به علاوه اندروژن ها و میزان AMH پیشنهاد می شود که در IVF در زنان چاق و با وزن بیش از حد در نظر گرفته شود.