فرمول جدید جهت پیشگویی وزن جنین: بررسی تاثیر قطر بای پریتال، محیط شکم، ضخامت بافت نرم وسط ران و طول فمور بر روی وزن جنین

محیط شکم (AC)، قطر بای پریتال (BPD) و طول فمور (FL) هم اکنون فاکتورهای اصلی جهت تخمین وزن پیش بینی شده جنین (EFW) هستند. اگرچه نقش پارامترهای بافت نرم در تخمین وزن جنین اثبات شده است اما مطالعات بالینی در زمینه ضخامت بافت نرم وسط ران (STT) کمتر صورت پذیرفته است.
هدف از انجام مطالعه یافتن اثر STT و سایر متغیرها بر روی وزن هنگام تولد (BW) و بیان فرمول جدید پیش گویی کننده وزن جنین بود.
صد و چهارده حاملگی تک قلویی ترم (42-36 هفته) نرمال که فاصله بین اندازه گیری و وضع حمل ایشان کمتر از 72 ساعت بود، به صورت تصادفی جهت شرکت در این مطالعه کوهورت آینده نگر انتخاب شدند. در هر بیمار محیط شکم (AC)، قطر بای پریتال (BPD)، طول فمور (FL)، STT به وسیله سونوگرافی و همچنین وزن واقعی بعد تولد (BW) اندازه گیری شد. مدل رگرسیون خطی برای ارتباط بین متغیرها و ایجاد فرمول جدید به کار رفت. R square و P-value نیز گزارش شد.
متوسط (انحراف معیار) برای (W، 3406 (405 گرم بود. R square در بهترین حالت برای مدلی به دست آمد که STT به متغیرهای FL، BPD، AC اضافه شد (0/77=r2).
R square برای مدلی که در آن از FL، AC، BPD استفاده شد با مدلی که در آن از FL، STT، BPD استفاده شد، برابر بود (0/7=r2). بهترین فرمول عبارت بود از:(Log (BW)= 2.461+0.003BPD+0.001AC+0.007STT+0.005FL. AC (R: 0.67, p<0.001).
همچنین AC (R: 0.67, p<0.001), STT (R: 0.50, p<0.001), BPD (R: 0.59, p<0.001), FL (R: 0.66, p<0.001 ارتباط معنی داری با وزن جنین داشت (0/001>p) و نیز نشان داده شد AC رابطه معناداری با STT دارد (0/001=p).
این مطالعه نشان داد اضافه کردن STT به سایر متغیرها در مدل های پیشگویی کننده وزن جنین می تواند تخمین خوبی را فراهم آورد (0/77=r2) و در مواردی که اندازه گیزی AC به خوبی امکانپذیر نمی باشد STT می تواند یک جایگزین مناسب باشد.