بررسی اثربخشی درمان شناختی-رفتاری مبتنی بر ایفای نقش در کاهش علایم بیماران دوقطبی تحت درمان سرپایی در بخش اعصاب و روان بیمارستان امام رضا (ع) شهرستان بجنورد

اختلال دو قطبی یکی از شایعترین بیماری های روانی و علل بستری در بخش های روانپزشکی است. به منظور درمان و جلوگیری از عود مکرر این بیماران لازم است اطلاعاتی در رابطه با روش های درمانی من جمله گروه درمانی شناختی رفتاری با تکنیک های مختلف کسب کرد.
هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر بخشی درمان شناختی – رفتاری مبتنی بر ایفای نقش بر درمان اختلال دو قطبی است.
این پژوهش یک مطالعه توصیفی-تحلیلی از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد. آزمودنی ها طبق مصاحبه تشخیصی و بالینی نیمه ساختار یافته مبتنی بر DSM-IVIR تشخیص اختلال دو قطبی گرفتند و حداقل دو سال از تشخیص آنها می گذرد. (61 (N:. و آزمودنی ها طبق نمره بالایی که در پرسشنامه یانگ (سنجش مانیا) و بک (سنجش افسردگی) کسب نمودند به دو گروه با مانیای بالا و افسرده بالا انتخاب شدند. هر دو گروه تحت درمان دارویی بوده، گروه آزمایش به جز دارو درمانی 10جلسه گروه درمانی دریافت کرد. پرسشنامه ها (پس آزمون) توسط نمونه ها بعد از مداخله درمانی تکمیل شدند. و داده های پژوهشی با استفاده از نرم افزار آماری20 SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته های پژوهشی نشان داد که بین گروه کنترل و آزمایش بعد از مداخله (10جلسه درمانی) تفاوت معناداری وجود دارد.
نتایج پژوهش نشان دادند در سطح معنی داری 95٪ بین میانگین های گروه آزمایش قبل و پس از آموزش در بیماران دارای اختلال مانیا و افسردگی تفاوت معنی داری وجود دارد) 000/0 (p<.