الگوهای ساختاری و اجرایی دیپلماسی فرهنگی ترکیه

دیپلماسی فرهنگی پس از گذار جهان از نظام هرمونیک دو قطبی بیش از پیش مورد توجه دولت ها و بازیگران بین المللی قرار گرفت. دولت ترکیه نیز، از این قاعده مستثنی نیست و با توجه به داشته ها و توانمندی های فرهنگی خود و تحولات صورت گرفته در عرصه بین الملل پس از فروپاشی شوروی، زمینه را برای طرح و تبیین دیپلماسی فرهنگی خود مناسب دید. دولت ترکیه با شناسایی، مفهوم سازی و سیاستگزاری عناصر عام و جهان شمول فرهنگی کوشیده است، ضریب نفوذیابی و قدرت نرم خود را در تعاملات منطقه ای و بین المللی افزایش دهد و به عنوان رکن چهارم سیاست خارجی در راستای منافع سیاسی اقتصادی خود، از آن بهره گیرد.
بر این اساس، مقاله حاضر با بهره جویی از پاره ای دیدگاه های جوزف نای در حوزه دیپلماسی فرهنگی بر آن است تا به ترسیم و تبیین الگوهای دیپلماسی فرهنگی ترکیه در دو وجه ساختار و اجرا به ویژه در دوره حاکمیت حزب عدالت و توسعه بپردازد و بازخورد آن را در عرصه ی مناسبات سیاسی اقتصادی و همچنین در میزان وجاهت و اعتبار منطقه ای و جهانی ترکیه نشان دهد.