بررسی اثرات تراکمهای مختلف ذخیره سازی بر روی سطوح کورتیزول تاسماهی سیبری (Acipenser baerii)

به منظور ارزیابی اثرات استرس تراکم در تاسماهی سیبری (Acipenser baeri) تعداد 90 قطعه ماهی دو ساله با میانگین وزن 30 ± 342 گرم و طول 1 ± 3/45 سانتیمتر در سه تیمار شامل تراکم پایین (6 عدد ماهی)، متوسط (12 عدد ماهی) و بالا (18 عدد ماهی) طی یک دوره پرورشی 5 ماهه مورد مطالعه قرار گرفتند. شرایط آزمایش غیر از تراکم ماهیان برای تیمارها یکسان در نظر گرفته شد. در پایان هر ماه از هر یک از تیمارها خونگیری به عمل آمد و نمونه های خون بلافاصله سانتریفیوژ شده و سرمهای جداسازی شده برای انجام آنالیز به آزمایشگاه منتقل شدند. نتایج حاصل حاکی از عدم معنی دار بودن اثر متقابل تراکم و زمان بر سطوح کورتیزول سرم خون بود (05/0P>). به طوری که در آنالیز جداگانه هر کدام از عوامل تاثیرگذار آزمایش (تراکم و زمان) بر میزان کورتیزول، تغییرات معنی دار تنها در واکنش به زمان و آن هم فقط در ماه مرداد مشاهده شد (05/0P<). سطوح کورتیزول در ماه های تیر، مرداد، مهر و آبان به ترتیب ng/ml 84/1±68/4، 4/4±22/23، 66/1±98/3 و 53/2±8/11 اندازه گیری شد. میانگین کورتیزول در تراکمهای 6، 12 و 18 به ترتیب ng/ml 59/3±76/7، 78/2±94/12 و 72/3±76/10 بدست آمد که در هیچ کدام از تراکمها تفاوت معنی دار مشاهده نشد (05/0P>). در این بررسی که اثرات استرس تراکم پرورش در گونه تاسماهی سیبری (در شرایط پرورشی ایران) مورد ارزیابی قرار گرفت، با توجه به عدم نوسانات معنی دار سطح کورتیزول، مشخص شد که در شرایط پرورشی تراکم به عنوان عامل استرس زا در گونه تاسماهی سیبری مطرح نمی باشد.