مقایسه میزان کارایی درمان فراشناختی و درمان شناختی رفتاری در اختلال اضطراب منتشر

اختلال اضطراب منشر یکی از عمده ترین اختلالات اضطرابی است که منجر به سطح بالایی از کار افتادگی در مبتلایان می گردد. مطالعه حاضر با هدف بررسی و مقایسه کارایی دو درمان فراشناخت و شناختی رفتاری در درمان اختلال اضطراب منتشر انجام گرفت.
روش پژوهش: این بررسی مبتنی بر طرح تجربی از نوع تک موردی با خط پایه چندگانه است. با استفاده از نمونه گیری مبتنی بر هدف 6 نفر از آزمودنی ها از میان کسانی که بر اساس مصاحبه ساختاریافته بر اساس DSM-IV-TR مبتلا به اختلال اضطراب منتشر بودند، انتخاب شدند. آزمودنی ها بطور تصادفی در دو گروه سه تایی آزمایش (درمان فراشناخت) و کنترل (درمان شناختی رفتاری) قرار گرفتند. تمامی آزمودنی بعد از درمان به مدت دو ماه تحت مطالعه پیگیری بودند. داده ها با استفاده از سیاهه حالت - صفت اضطراب اشپیل برگر، سیاهه افکار اضطرابی، مقیاس پیوستاری شدت نشانگان جمع آوری شده و با استفاده از خصیصه های آمار توصیفی (میانگین و...) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و در قالب نمودار نمایش داده شدند.
یافته ها نشان می دهد گروه دریافت کننده درمان فرا شناخت بر اساس سیاهه حالت - صفت اضطراب اشپیل برگر 54 درصد، در سیاهه افکار اضطرابی 55 درصد و بر اساس مقیاس پیوستاری شدت نشانگان 89 درصد بهبودی داشته است. در حالی که گروه کنترل در سیاهه حالت - صفت اضطراب اشپیل برگر 33 درصد و سیاهه افکار اضطرابی 37 درصد و در مقیاس پیوستاری شدت نشانگان 56 درصد بهبودی داشته اند.
هر دو درمان در کاهش علائم موثر بودند. درمان فراشناخت در مقایسه با درمان شناختی رفتاری، در اختلال اضطراب منتشر کارایی بیشتری دارد.