بررسی سبک های یادگیری دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان و ارایه الگوی مناسب تدریس بر اساس دیدگاه آنان

یکی از مهم ترین عوامل موثر در یادگیری دانشجویان، سبک یادگیری آن ها است که شناسایی سبک یادگیری به تهیه یک برنامه آموزشی در راستای یادگیری مطلوب و موثر کمک می کند. این پژوهش، با هدف تعیین سبک های یادگیری دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان و ارایه الگوی مناسب تدریس بر اساس دیدگاه آنان صورت گرفت.
این مطالعه توصیفی- مقطعی در سال 1390 بر روی 276 دانشجوی پزشکی که به روش نمونه گیری طبقه ای سهمی انتخاب شدند، صورت گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه بود که شامل سه قسمت عوامل دموگرافیک، پرسش نامه یادگیری Kolb و قسمت سوالات مربوط به روش های تدریس بود. داده ها پس از جمع آوری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
سبک یادگیری اکثر دانشجویان جذب کننده (1/47 درصد) بود و پس از آن، به ترتیب سبک واگرا (8/26 درصد)، همگرا (5/18 درصد) و انطباق یابنده (6/7 درصد) بود. مناسب ترین الگوی تدریس از دیدگاه دانشجویان، روش دریافت مفاهیم، گزارش از بخش و محاوره گروهی بود. بین سبک یادگیری و متغیرهای سن، جنس، سال تحصیلی و وضعیت تاهل رابطه معنی داری یافت نشد، اما با محل سکونت دانشجو و تمایل به ادامه تحصیل ارتباط معنی دار وجود داشت؛ به گونه ای که سبک یادگیری در افراد ساکن در شهر، جذب کننده و در افراد ساکن در روستا، بیشتر واگرا بود. همچنین در کسانی که تمایل به ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر را داشتند، سبک یادگیری واگرا بود.
دانشجویان پزشکی، روش های آموزشی دریافت مفاهیم، گزارش از بخش و محاوره گروهی را الگوی مناسب تدریس برای آموزش خود انتخاب کرده اند که این یافته، برای سیستم آموزش پزشکی و استادان مفید می باشد. استادان و مدرسان بهتر است به جای استفاده از روش های آموزشی یکنواخت مانند سخنرانی، به منظور ارتقا و بهبود یادگیری دانشجویان، از روش های دانشجو محور که فراگیران در آن ها نقش فعالی دارند، استفاده کنند.