بررسی امکان کشت و توسعه زعفران (Crocus sativus) در شرایط آب و هوایی شهرری

زعفران (Crocus sativus L.) که به طلای سرخ موسوم می باشد از کلاله خشک شده گیاه زعفران حاصل می شود. کشت و تولید زعفران در ایران سابقه تاریخی دارد. در 20 سال گذشته تحقیقات گسترده ای روی کشت زعفران در اقلیم های مختلف ایران مثل کرج، بیرجند و شهر کرد و... انجام شده است. بهترین پیازهای زعفران از نطر کیفیت و عملکرد در توده های زعفران ایرانی یافت می شود. بالغ بر 500 کیلوگرم از بهترین پیازهای زعفران برای بررسی امکان رشد و توسعه این گیاه استفاده شد. این تحقیق برای اولین بار باروش متداول در سال 1388 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد شهرری انجام گردید.این آزمایش به صورت کرتهای خرد شده درقالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل چهار تاریخ کاشت به عنوان عامل اصلی و دو رقم بومی (اصفهان و قاین) به عنوان عامل فرعی انتخاب شدند. دراین آزمایش صفات عملکرد کلاله زعفران و شاخص های فیزیولوژیکی رشد شامل شاخص سطح برگ (LAI)، ماده خشک (TDM)، سرعت رشد محصول (CGR) و مقدار جذب خالص (NAR) اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که در تمام صفات عملکردی گل(وزن تر و خشک گل، پرچم و کلاله) تفاوت معنی داری در تاریخ های مختلف کاشت وجود ندارد. همچنین نتایج مقایسه میانگین ارقام نشان داد که رقم اصفهان در تمام صفات عملکردی نسبت به رقم قاین برتری داشته و بنابراین سازگاری بهتری با منطقه شهرری دارد. بنابراین درمحدوده شهرری امکان کشت زعفران وجود دارد و با توجه به مصرف کم آب و توجیه اقتصادی آن می توان نسبت به کشت آن در این منطقه اقدام نمود.