مقایسه میزان نگرانی،امید و معنای زندگی در مادران کودکان مبتلا به اوتیسم، ناشنوایی و ناتوانی یادگیری

پژوهش حاضر با هدف مقایسه ی میزان نگرانی، امید و معنای زندگی در مادران کودکان ناشنوا، کودکان مبتلا به اوتیسم و کودکان با ناتوانی یادگیری انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع علی - مقایسه ای بود و نمونه مورد مطالعه شامل 169 نفر از مادران این کودکان بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس از بین کلیه مادران کودکان 6 تا 12 ساله مبتلا به اوتیسم، ناشنوا و ناتوان در یادگیری شهر اصفهان در سال 1390 انتخاب شدند. برای اندازه گیری متغیرهای پژوهش از سه پرسش نامه نگرانی پنسیلوانیا، مقیاس گرایش به امیدواری بزرگ سالان و پرسش نامه هدف در زندگی استفاده شد. نتایج نشان داد که بین میزان امید و معنای ز ندگی در بین سه گروه مادران تفاوت معنادار وجود دارد با افزایش معنای زندگی در مادران کودکان مبتلا به اوتیسم، کودکان ناشنوا و کودکان با. (P<0/01) ناتوانی یادگیری امید نیز افزایش یافته و نگرانی کاهش م ییابد و بالعکس.