آسیب شناسی نیاز و ارضا در کلان شهر تهران

طراحی شهر در واقع طراحی زندگی بشر است پس باید منطبق با ویژگی ها و بینش مولد آن نسبت به هستی و معنای زندگی باشد. در طراحی نظام شهرهایی که رویکرد اسلامی دارند پیش از پاسخگویی به نیازهای مادی و نخستین جامعه شهری بایداز زاویه مردمشناسانه و جامعه شناختی، کاستی و ناهنجاری های شهری و راه های رفع آن شناسایی نمود و با کنکاش در چگونگی نگرش مردم نسبت به خود، گروه، صنف و جامعهای که به آن تعلق دارند، در یک روند طولانی، وضع موجود شهرهایی مانند تهران را که به عنوان نشانه ای از یک نظام دینی است از کالبدی بی هویت به سوی هویتی دینی چه به لحاظ عملکرد و - چه به لحاظ حاکمیت بینش معنوی در ساختار شهر - سوق داد.
بررسی تفاوت در انگیزه ها و نوع تفکر برمبنای نیاز ورابطه آن با راه های رفع نیاز در مناطق مختلف شهر تهران، هدف اصلی تحقیق نیازسنجی اجتماعی تهران به عنوان یک کلانشهر مرجع بوده است. در این تحقیق از دو روش پیمایش و مصاحبه کیفی در جمعیت نمونه 2700 نفری استفاده شده است. نتایج پژوهش حکایت از عدم قطبی بودن جامعه در انتخاب نوع خواسته ای آینده دارد ولی در موضوع راه های رفع نیاز و منبع تولید نیاز که ناظر بر عملکرد نظام در زمان حال است رویکرد پنج حوزه شهر تهران به طور کامل طبقاتی است و تفاوت نگرش وجود دارد.