ارزیابی عوامل مرتبط با اتخاذ رفتارهای پیشگیرانه از حوادث غیر عمدی خانگی در کودکان

آسیب های ناشی از حوادث خانگی عامل مهمی در مرگ و میر کودکان است. مطالعه حاضر در نظر دارد عوامل مرتبط با سطح آگاهی و عملکرد مادران درباره اتخاذ رفتارهای پیشگیرانه از حوادث خانگی را مورد ارزیابی قرار دهد.

جامعه هدف این مطالعه توصیفی- تحلیلی تمام مادران کودکان سنین پیش دبستانی مبتلا به حوادث خانگی مراجعه کننده به مراکز اورژانس بیمارستان امام حسین (ع) و شهدای هفتم تیر بود. اطلاعات مادران با استفاده از یک پرسشنامه روا و پایا جمع آوری گردید. پس از تقسیم سطح آگاهی و وضعیت اتخاذ رفتارهای پیشگیرانه مادران به دو گروه، با استفاده از آزمون کای دو و رگرسیون لجستیک چندمتغیره به بررسی رابطه بین فاکتورهای مورد بررسی با وضعیت اتخاذ اقدامات پیشگیرانه پرداخته شد.

در نهایت 230 مادر (با میانگین سنی 2/5±4/29) مورد بررسی قرار گرفتند. 0/75% آن ها سطح آگاهی مناسب و 0/56% نیز عملکرد مناسب داشتند. عدم حضور مادر حداقل 8 ساعت در روز (2/9=OR) و دار بودن حداقل سه فرزند (2/7=OR) از مواردی است که مانع اتخاذ رفتارهای پیشگیرانه از حوادث خانگی می شود؛ در حالی که آگاهی مناسب مادر از اقدامات پیشگیرانه (1/0=OR) منجر به اتخاذ اقدامات پیشگیرانه توسط مادران می گردد.

سطح آگاهی، یک فاکتور قابل تعدیل بوده و می توان با مداخلات آموزشی، وضعیت آن را بهبود بخشید. با حمایت سیستم های مددکاری و رفاهی جامعه و همکاری نهادهای حمایتی خانواده از مادران شاغل ممکن است وضعیت فعلی اقدامات پیشگیرانه از حوادث خانگی را بهبود بیشتری بخشید.