بررسی ارتباط بین استرس شغلی با رضایت شغلی در بین ماماهای شاغل در زایشگاه های شهر اصفهان

استرس شغلی یکی از عوامل مهم ایجاد عوارض جسمی و روانی و همچنین نارضایتی شغلی در ماماها و در نتیجه کاهش کیفیت خدمات ارایه شده می باشد. از آنجا که سلامت جسمی و روحی ماما به طور مستقیم و غیرمستقیم می تواند روی سلامت مادران و نوزادان تاثیر بگذارد، این مطالعه به منظور بررسی رابطه بین استرس شغلی و رضایت مندی شغلی ماماهای شاغل در بخش زایشگاه صورت گرفت.
این مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی می باشد. جامعه پژوهش شامل 106 مامای شاغل در زایشگاه های شهر اصفهان است. روش جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه بود و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 و آزمون های آماری توصیفی و استنباطی (آنالیز واریانس یک طرفه، همبستگی پیرسون و اسپیرمن و آزمون t مستقل) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج این مطالعه نشان داد که میانگین نمره استرس شغلی ماماها 8/25 ± 41 از نمره 100 و میانگین نمره رضایت شغلی آنها 43/16± 75/44 می باشد. آزمون آماری ضریب همبستگی پیرسون ارتباط معناداری بین استرس شغلی و رضایت مندی شغلی ماماها نشان داد (001/0>P و 806/0-=r). همچنین بین میزان استرس شغلی و جنبه های مختلف رضایت شغلی نیز رابطه معنادار وجود دارد (05/>P). در این مطالعه بین استرس شغلی و رضایت کلی شغلی با مشخصات فردی مثل سن و وضعیت تاهل و میزان سابقه کاری و میزان تحصیلات رابطه معنادار وجود نداشت، در صورتی که بین استرس شغلی و رضایت کلی شغلی با میزان حقوق و مزایا و وضعیت استخدامی رابطه معنادار دیده شد (05/0>P).
با توجه به یافته های این پژوهش پیشنهاد می شود که مدیران برنامه ریزی سازمان های بهداشتی درمانی با به کارگیری استراتژی هایی به منظور کاهش میزان استرس و پیشگیری از آثار روانی و جسمانی آن بر شاغلین حرفه مامایی و در نتیجه افزایش میزان رضایتمندی شغلی آنها اقدام کنند که این می تواند گامی در جهت افزایش بهره وری سازمان های بهداشتی درمانی و همچنین کیفیت خدمات ارایه شده به دو قشر آسیب پذیر جامعه یعنی مادران و نوزادان باشد.