اثر عسل و متفورمین در بهبود آسیب های القاء شده بوسیله دیابت در بیضه رت و ارتباط آن با تغییرات هورمونی

شیوع بیماری دیابت در جهان روبه افزایش است. استرس اکسیداتیو ناشی از دیابت به عنوان عامل پاتوژنز ارگان های کبد، کلیه، پانکراس و دستگاه تناسلی شناخته شده است. عسل یک محصول طبیعی از زنبور عسل با خواص آنتی اکسیدانی است.
تجزیه و تحلیل اثرات محافظتی متفورمین (MF) به تنهایی و تجویز همزمان MF+ عسل طبیعی بر روی اختلالات بافتی ناشی از دیابت در بیضه موش صحرایی است.
36 رت نر بالغ از نژاد ویستار به طور تصادفی به شش گروه تقسیم شدند: رت های سالم (0/5 میلی لیتر در روزآب مقطر دریافت نمودند)، گروه دیابتی القا شده با استرپتوزوتوسین (65 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن، بصورت تک دوز) + آب مقطر (0/5 میلی لیتر در روز)، گروه رت های سالم دریافت-کننده عسل (1/0 گرم بر کیلوگرم در روز)، گروه رت های دیابتی دریافت کننده عسل (1/0 گرم بر کیلوگرم در روز)، رت های دیابتی دریافت کننده MF (100 میلی گرم بر کیلوگرم در روز)، و گروه رت های تحت درمان با MF+ عسل. حیوانات یک بار در روز به مدت چهار هفته به روش گاواژ تحت درمان قرار گرفتند. موش ها با دی اتیل اتر بیهوش شدند و نمونه های خون جمع آوری شد. سطوح سرمی تستسترون، انسولین، LH، FSH با روش الایزا و ایمنواسی آنزمیمی اندازه گیری گردید. بافت بیضه نمونه برداری شده و مطالعه بافت شناسی صورت پذیرفت.
تجزیه و تحلیل بیوشیمیایی نشان داد که دیابت منجر به کاهش معنی دار سطوح سرمی تستوسترون (p<0.01),(LH and FSH (P<0.01, 0.001 در سرم گردید. تجزیه و تحلیل میکروسکوپ نوری کاهش قابل توجهی (0/01>p) را در STD (قطر لوله های اسپرم ساز)، SPI (شاخص اسپرماتوژنز) و ضخامت اپیتلیوم گروه دیابتی در مقایسه با گروه کنترل و گروه تحت درمان با MF+ عسل نشان داد. تجویز همزمان عسل و MF توانست تا در سطح قابل قبولی سطوح سرمی تستوسترون، LH و FSH را تنظیم نماید. آنالیزهای هیستوپاتولوژیک، البته با اندکی تفاوت، بهبود آتروفی لوله های اسپرم ساز و همچنین افزایش ضخامت اپیتلیوم، قطر لوله های اسپرم ساز و شاخص اسپرماتوژنز را متعاقب درمان نشان داد.
یافته های ما نشان می دهد که ترکیب عسل با MF می تواند مانع اختلالات ناشی از دیابت بر بافت بیضه گردد. علاوه بر این، مصرف همزمان عسل و متفورمین سبب تنظیم سطوح کاهش یافته انسولین، تستسترون، LH و FSH ناشی از دیابت می گردد.