تاثیر اندازه و سطوح مختلف کلینوپتیلولیت در جیره بر فعالیت آنزیم های گوارشی، خصوصیات استخوان درشت نی و لاشه جوجه های گوشتی

به منظور تعیین اثرات اندازه ها و سطوح مختلف کلینوپتیلولیت بر فعالیت آنزیم های گوارشی، خصوصیات استخوان درشت نی و لاشه جوجه های گوشتی، آزمایشی با 448 قطعه جوجه خروس گوشتی سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. کلینوپتیلولیت در دو سطح (5/1 و 3 درصد) و سه اندازه فیزیکی (کوچکتر از 250 میکرومتر، 4/0 تا 8/0 میلی متر و 1 تا 2 میلی متر) مورد استفاده قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از کلینوپتیلولیت منجر به بهبود شاخص های رشد جوجه های گوشتی می شود. جوجه های گوشتی تغذیه شده با 5/1 درصد کلینوپتیلولیت با اندازه فیزیکی 4/0 تا 8/0 میلی متر، افزایش وزن بیشتر و ضریب تبدیل غذایی کمتری در دوره های رشد (22 تا 42 روزگی) و کل دوره پرورش (7 تا 42 روزگی) در مقایسه با گروه شاهد داشتند (01/0>P). استفاده از کلینوپتیلولیت در اندازه فیزیکی 4/0 تا 8/0 میلی متر و سطح 5/1 درصد سبب بهبود معنی دار نسبت راندمان پروتئین در مقایسه با شاهد شد (01/0>P). جوجه های گوشتی تغذیه شده با کلینوپتیلولیت (5/1 درصد با اندازه فیزیکی 4/0 تا 8/0 میلی متر) بالاترین سطح فعالیت آنزیم های گوارشی لیپاز، تریپسین و کیموتریپسین و گروه شاهد کمترین سطح فعالیت آنزیم های گوارشی را نشان دادند (01/0>P). کمترین درصد خاکستر درشت نی در سن 42 روزگی در گروه شاهد و بیشترین درصد خاکستر در تیمار دارای 5/1 درصد کلینوپتیلولیت با اندازه فیزیکی 4/0 تا 8/0 میلی متر مشاهده شد (05/0>P). جوجه های گوشتی تغذیه شده با کلینوپتیلولیت (5/1 درصد با اندازه فیزیکی 4/0 تا 8/0 میلی متر) درصد لاشه قابل طبخ، سینه و سنگدان بیشتری در سن 42 روزگی در مقایسه با شاهد داشتند. اثر تیمارهای مختلف بر درصد کبد، ران ها و چربی محوطه بطنی جوجه های گوشتی در سن 42 روزگی معنی دار نبود (05/0