بررسی پایداری مالی در ایران

کشورهای تولیده کننده نفت با چالش های فزاینده مالی مواجه هستند، زیرا درآمدهای نفتی پایان پذیر، نوسانی و نامطمئن هستند و از تحولات بیرونی اقتصاد سرچشمه می گیرند. اتکای درآمدهای دولت به درآمدهای نفتی که غیرقابل پیش بینی است، مدیریت مالی را در این کشورها در کوتاه مدت و بلندمدت پیچیده تر می سازد.
پایداری مالی به طور کلی با سیاست های جاری و آتی دولت ها در ارتباط است. سیاست مالی پایدار، سیاستی است که می تواند در بلندمدت ادامه داشته باشد، بدون اینکه نیاز چندانی به مداخله در الگو های درآمد و مخارج دولت وجود داشته باشد.
این مقاله به آزمون تجربی سیاست مالی در ایران می پردازد و یک چهارچوب نظری برای تحلیل پایداری سیاست مالی براساس محدودیت بین دوره ای بودجه فراهم می کند. متدولوژی (روش شناسی) هم جمعی و هم جمعی چندگانه مانند انگل- گرنجر و جوهانسن- جوسیلیوس، همچنین مدل هموارسازی مالیاتی بارو برای ارزیابی سیاست مالی در ایران به کار گرفته شده است.
نتایج این تحقیق حاکی از آن است که فرآیند مالی در ایران پایدار نیست و دولتمردان ایران از انرژی و منبع خدادادی نفت در جهت حذف کسری بودجه و بدهی های دولت استفاده مطلوب نکرده اند. همچنین نتایج این تحقیق نشان می دهد که درآمدها و مخارج دولت مستقل از هم هستند و ادامه سیاست های مالی کنونی دولت نمی تواند پایداری بلندمدت مالی را برای کشور به ارمغان آورد.