ارتباط بین سبک تفکر و سبک حل مشکل در دانشجویان پرستاری

افراد از روش های متفاوتی برای کاربرد توانایی هایشان استفاده می کنند، یکی از موارد کاربرد توانایی ها می تواند در قسمت سبک تفکر و سبک حل مشکل دانشجویان پرستاری باشد. دانشجویان پرستاری در موقعیت های مختلف بالینی مانند موقعیت های حاد و اورژانسی، فعالیت های یادگیری دارند که انجام این فعالیت های یادگیری و ارایه مراقبت و درمان نیاز به تفکر و حل مشکل دارد. هدف این تحقیق تعیین ارتباط بین سبک تفکر و سبک حل مشکل در دانشجویان پرستاری بود.
جهت انجام این مطالعه از روش تحقیق همبستگی استفاده شد. نمونه های تحقیق شامل 148 دانشجوی کارشناسی پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی مشهد در سال 1390 بود که به روش در دسترس انتخاب شدند. پرسشنامه سبک تفکر استرنبرگ- واکنر و پرسشنامه سبک حل مشکل کرتون بعد از تایید روایی و پایایی جهت جمع آوری داده ها مورد استفاده قرار گرفت. داده های به دست آمده از طریق آزمون های آمار توصیفی و استنباطی مثل تی مستقل، آنالیز واریانس، ضریب همبستگی پیرسون با نرم افزار SPSS v.11.5، در سطح معناداری (05/0 و 01/0) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.
بیشترین میزان سبک تفکر دانشجویان پرستاری در بعد «کارکردها» در سبک تفکر قضایی با میانگین (49/22)، در بعد «شکل» در سبک تفکر هرج و مرج سالاری (29/22)، در بعد «حوزه ها» در سبک برون گرا (15/20)، در بعد «سطح» در سبک کلی (63/18)، و در بعد «گرایش» در سبک آزادمنشی (37/19) قرار داشت. قرار گرفتن در هر کدام از این سبک ها موجد ویژگی های رفتاری خاصی در این دانشجویان می شد. علاوه بر این روشن شد که به استثنای سبک تفکر محافظه کاری با (042/0=p)، در سایر سبک ها رابطه معناداری بین سبک تفکر با سبک حل مشکل وجود نداشت.
سبک های تفکر و سبک های تصمیم گیری دانشجویان پرستاری در سطح وسیع تر مورد شناسایی قرار گیرد و تلاش شود که در کاربرد ابعاد کارکردها، شکل ها، سطح ها، قلمروها و گرایش ها حداکثر بهره برداری صورت پذیرد.