اثر مصرف لسیتین در دوران بارداری و شیردهی بر اضطراب و فعالیت حرکتی در زاده های نر و ماده یک ماهه

با توجه به نقش سیستم کولینرژیک در رفتارهای اضطرابی و اهمیت تغذیه در دوران بارداری و شیردهی بر عملکرد سیستم عصبی فرزندان، هدف پژوهش حاضر بررسی اثر لسیتین در دوران بارداری و شیردهی مادران بر رفتارهای اضطرابی و فعالیت حرکتی زاده های نر و ماده بود.
موش های صحرایی ماده با میانگین وزنی 168 گرم، پس از جفت گیری و در زمان بارداری (22 روز) تا سن 21 روزگی زاده ها توسط مقادیر مختلف لسیتین و یا حامل آن گاواژ گردیدند. گروه ها به ترتیب شامل: شاهد 1 (بدون دریافت هرگونه دارو)، شاهد 2 (دریافت کننده ی حامل) و دو گروه دریافت کننده ی لسیتین (120 میلی گرم/کیلوگرم و 240 میلی گرم/کیلوگرم) بودند. زاده ها پس از تفکیک جنسی در 30 روزگی توسط دستگاه ماز بعلاوه ای شکل مرتفع مورد سنجش رفتارهای اضطرابی قرار گرفتند. تعداد موش های صحرایی در هر گروه برای هر دو جنس 6 عدد بود.
در شاخص های اضطراب و فعالیت حرکتی زاده ها در هر دو جنس نسبت به گروه شاهد تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نرهای دریافت کننده ی لسیتین 120 و 240 میلی گرم/کیلوگرم افزایش معنی داری را (به ترتیب با 05/0>P و 01/0>P) در درصد زمان حضور در بازوهای باز دستگاه سنجش، نسبت به ماده ها نشان دادند. تفاوت معنی دار در فعالیت حرکتی بین دو جنس نر و ماده دریافت کننده ی لسیتین 240 میلی گرم/کیلوگرم (001/0>P) مشاهده شد.
مصرف لسیتین در دوران بارداری و شیردهی مادران اثری بر رفتارهای اضطرابی و فعالیت حرکتی زاده ها ندارد، اما جنسیت می تواند سبب بروز اثرات متفاوتی از این ترکیب در بدن حیوان گردد.