مقایسه ی ظرفیت شنیداری افراد دوزبانه و تک زبانه با استفاده از آزمون همخوان-واکه دایکوتیک

قرارگیری در معرض دو زبان منجر به رشد بیشتر سیستم شنوایی می شود. مطالعات رابطه ای بین یادگیری زبان دومو تفاوتهای آناتومیکی و عملکردی در کرتکس مغز افراد دو زبانه را نشان میدهند. با توجه به کثرت افراد دو زبانه، آگاهی از شباهت ها و تفاوت های افراد دوزبانه با تک زبانه و تاثیر یادگیری زبان دوم بر پردازش شنیداری مرکزی مهم است. هدف از این مطالعه بررسی میزان ظرفیت شنیداری افراد دوزبانه و تکزبانه با استفاده از آزمون همخوان- واکه دایکوتیک می باشد.
این مطالعه ی مقطعی- مقایسه ای روی 80 فرد طبیعی با دامنه سنی 18 تا 35 سال که به دو گروه 40 نفره ی تک زبانه و دو زبانه (19 فرد ترک زبان و 21 فرد کرد زبان) تقسیم شدند انجام شد. وضعیت شنوایی افراد از طریق انجام آزمایشات شنوایی بررسی شد. از آزمون همخوان-واکه دایکوتیک جهت بررسی ظرفیت شنیداری افراد استفاده شد.
نتایج حاکی از ظرفیت شنیداری بیشتر در گروه دوزبانه بود. بطور کلی دو زبانه ها امتیازات بالاتری در هر دو گوش نسبت به تک زبانه ها کسب کردند (001/0p<). مقایسه دو به دوی سه گروه زبانی (یک زبانه، دوزبانه کرد و دوزبانه ترک) نشان داد که یک زبانه ها با دوزبانه های کرد و ترک اختلاف معنی دار آماری دارند (001/0p<) در حالیکه بین دو زبانه های کرد و ترک اختلاف معنی داری مشاهده نشد (871/0p=).
با توجه به ظرفیت شنیداری بیشتر در افراد دوزبانه، می توان تاثیر یادگیری زبان دوم در افراد تک زبانه را مورد بررسی قرار داد. همچنین دانستن تفاوت های سیستم شنوایی مرکزی در این افراد می تواند در تفسیر نتایج آزمون های مرکزی موثر واقع شود و زمینه ای برای تحقیقات بعدی در افراد دو زبانه باشد.