انسان شناسی از منظر اکیست ها

انسان شناسی اکنکار مانند بسیاری از آموزه هایش دارای تناقضات فراوانی است. انسان اکنکار، گاه دارای جایگاه شیطانی است و گاه نیز در جایگاه الهی می نشیند. اکیست ها نیز مانند بسیاری از فرق دیگر به پذیرش بعد روحی برای انسان در داده اند. بررسی روح انسانی به عنوان مهم ترین مشخصه بسیاری از جنبش های معنوی نوین، انسان باوری آنها را به بوته نقد می کشاند. روح و روح باوری را می توان تنها به عنوان گریزگاهی برای دوری از خداباوری توحیدی و معاد باوری دینی بر شمرد. نگرش این شبه آیین به ذهن انسان به عنوان یکی از مهم ترین عطیه های الهی که قوه تعقل را بر می انگیزاند بسیار مهم و ضروری است. از آنجا که تناقض گویی و سخنان بی بدیل بی دلیل در این گونه از شبه آیین ها به فراوانی یافت می شود ذهن و تحلیل های ذهنی و عقلانی به عنوان شاهراه های گمراهی معرفی می شوند. همچنین در این گونه از شبه آیین ها ادواری به انسان، از آموزه تناسخ سر برآورده و یک اصل مسلم شمرده شمرده می شود.