ویژگی های زبانی گفتمان درام رادیویی

نقش رادیو در گستره وسیع وسایل ارتباط جمعی، به ویژه آنجا که سخن از ارتباط با گروه انبوهی از مخاطبان با خصوصیات نا همگون به میان می آید، برجسته تر از سایر رسانه های جمعی است و نمایشنامه رادیویی نیز به عنوان کیی از برنامه های پر مخاطب رادیو، در کشورهای مختلف دنیا رونق ویژه ای دارد. در این مقاله، ضمن تشریح ویژگی های منحصرب هفرد رادیو، به بررسی ویژگی های زبان در رسانه رادیو پرداخته شده است. همچنین نمایشنامه رادیویی و ویژگی های ساختاری و زبانی آن، و به طورمشخص؛ چهار الگوی زبانی شرح صحنه، اشار هگرهای مکانی، کن شهای گفتاری و انسجام و پیوستگی معنایی بررسی می شوند. در نهایت، این ویژگی ها بر نمایشنامه رادیویی پل آلبرت اثر تام استوپارد) 1969 (بررسی و سپس نتایج حاصله ارائه شده اند. براساس نتایج حاصله، معلوم شد که در میان تمامی نق شهای زبانی نقش ارجاعی)موضوع(بیشترین کاربرد را در رادیو دارد، و رادیو از رهگذر فرآیند تر یکب و میل به همنشین سازی واحدهای زبانی، گرایش به ساخت های استعاری دارد. همچنین نظر به اینکه در جریان ادراک نمایشنامه رادیویی مخاطب باید صحنه را در ذهن خودش فرض کند، لازم است که در روساخت متن نمایشنامه های رادیویی به مواردی کلامی مانند عبارات ارجاعی و کن شهای کلامی عنایت خاصی مبذول شود