تحول بیانی سینمایی هایبرید و بازتولید واقعیت

در فرهنگ تصویری سینمای معاصر، هایبرید کردن واقعیت و خیال به دلیل دسترسی انسان به فنون نوین دیجیتالی، از طریق شبیه سازی کاملا امکان پذیر شده است. بر اساس تحلیل اقتصاد سیاسی نشان هشناختی فردریک جیمسن، شیوه بیانی نشانه های تصویری برای بازتولید واقعیت در سینما در دوره های مختلف سرمایه داری با دگرگونی مفهوم واقعیت همراه بوده است، همچنین با توجه به اظهارات ژان بودریار، نشانه های حادواقعی هیچ ارجاعی به واقعیت عینی ندارند و صرفا واقعیتی مجازی و برساخت هی رسانه ها هستندکه او از آن ها با عنوان وانموده یاد کرده است. چارچوب نظری این مقاله بر مبنای ترکیب نشان هشناسی و اقتصاد سیاسی رشد و توسعه ی سرمایه داری برای تحلیل جایگاه هایبرید در بازتولید واقعیت در سینما است. مهم ترین هدف این پژوهش، شناسایی انواع قابلیت های ترکیب فیلم زنده با فیلم متحرک سازی شده (انیمیشن) درتاریخ سینمای هایبرید است. دو فیلم از داستان تخیلی کینگ کونگ ساخته شده در 1933 و 2005، دو مرحله سرمایه داری اولیه و متاخر با دو منطق فرهنگی واق عگرایی و پسامدرنیسم تحلیل و بررسی شده است. نتیجه حاصل از این پژوهش نشان می دهد که شیوه بیانی سینمای امروز از طریق عملکرد سامانه های دیجیتالی توانسته است نظام چندپاره سینمای هایبرید را منسجم کند و از بیان سینمایی به شیوه میزانسن برای استفاده از لایه پردازی های نامحدود رایانه ای بهره مند شود