شناسایی اولویت های پژوهشی ایمنی بیمار در کشور

با توجه به نیاز مبرم به انجام پژوهش های مربوط به ایمنی بیمار و اهمیت انجام پژوهش های با اولویت و کاربردی و تولید شواهد متقن، مطالعه حاضر به منظور تعیین اولویت های پژوهشی حیطه ایمنی بیمار در کشور طراحی و اجرا گردید.

مطالعه حاضر با استفاده از روش دلفی کلاسیک تعدیل شده، در سال 1391 انجام شد. خبرگان به تعداد 45 نفر به صورت هدفمند از میان سه گروه ذی نفع مشتمل بر سیاست گذاران و برنامه ریزان، مدیران و مسوولان سازمان های ارایه دهنده خدمات بهداشتی درمانی و اعضای هیات علمی که به نحوی با حیطه ایمنی بیمار درگیر و یا آشنا بودند انتخاب شدند و با استفاده از سه پرسشنامه، اطلاعات لازم را تکمیل نمودند. پرسشنامه اول با توجه به مرور متون مرتبط، توسط پژوهشگر طراحی شد؛ پرسشنامه های دوم و سوم با توجه به نتایج پرسشنامه های قبلی تهیه و طراحی شد. روایی صوری پرسشنامه ها در هر مرحله با نظرخواهی از تعدادی از خبرگان دردسترس، آزمون و تایید شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS ویرایش 16 تحلیل گردید.

چهار موضوع پژوهشی حیطه ایمنی بیمار شامل بررسی و اپیدمیولوژی تهدیدکننده های ایمنی بیمار (14 زیرموضوع)، ریشه یابی تهدیدکننده های ایمنی بیمار (5 زیرموضوع)، ارتقای ایمنی بیمار (5 زیرموضوع) و ارزیابی و بازخور اقدامات و راهکارهای ایمنی بیمار (21 زیرموضوع) شناسایی شد. زیرموضوع انواع خطاهای دارویی و اپیدمیولوژی آن ها، بیشترین و زیرموضوع ایمنی بیمار و واحدهای ارایه دهنده خدمات سلامت آموزشی و غیرآموزشی، کمترین اولویت پژوهش را به خود اختصاص دادند.

یافته های مطالعه توانست با مشخص کردن نیازهای پژوهشی کشور در زمینه ایمنی بیمار، سیاست گذاران، پژوهشگران و سازمان های ذی ربط را در انتخاب موضوعات موردنیاز یاری رساند. همچنین توانست امکان بهره مندی حداکثر از توانمندی های موجود را در جهت تامین منافع بیماران و عموم افراد جامعه میسر سازد. پیشنهاد می گردد فهرست اولویت های شناسایی شده به منظور جهت دهی به تامین شواهد کافی در حیطه ایمنی بیمار، به طرق مختلف، در اختیار ذی نفعان مربوطه قرار گیرد و پژوهشگران از آن به عنوان راهنمای انجام پژوهش ها استفاده نمایند.