ارتباط بین نیمرخ های انگیزشی و مراحل تغییر رفتار تمرینی در دانشجویان

هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین نیمرخ های انگیزشی و مراحل مختلف تغییر رفتار تمرینی در دانشجویان دختر و پسر دانشگاه های تهران بود. بر این اساس، تعداد 400 دانشجوی دختر و پسر به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ایانتخاب و پرسش نامه های مراحل تغییر رفتار تمرینی (کاردینال) و نیمرخ های انگیزشی (پلیتر و همکاران) را تکمیل کردند. به منظور بررسی الگوهای انگیزشی مراحل تغییر رفتار، چهار خوشه انگیزشی (نیمرخ انگیزش خودتعیین، نیمرخ انگیزش متوسط، نیمرخ انگیزش غیرخودتعیین، نیمرخ بی انگیزشی) استخراج شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی رتبه ای اسپیرمن برای بررسی ارتباط بین خرده مقیاس های نیمرخ انگیزشی (انگیزه درونی دانشی، انگیزه درونی اجرایی، انگیزه درونی برانگیخته، نظم دهی درون فکنی شده، نظم دهی تشخیصی، انگیزه بیرونی و بی انگیزشی) و مراحل تغییر رفتار تمرینی استفاده شد. همچنین برای بررسی ارتباط بین خوشه های انگیزشی و مراحل تغییر رفتار و همچنین بررسی ارتباط بین جنسیت و مراحل تغییر رفتار از آزمون خی دو به وسیله ایجاد جدول بندی متقاطع استفاده شد. نتایج نشان داد که بین مراحل تغییر رفتار تمرینی و نیمرخ های مختلف انگیزشی به استثنای بی انگیزشی، ارتباط مثبت معناداری وجود دارد. ارتباط بین مراحل تغییر رفتار تمرینی و بی انگیزشی، منفی و معنادار بود. در خوشه اول (نیمرخ انگیزشی خودتعیین)، افراد بیشتر در مراحل سوم، چهارم و پنجم و افراد در خوشه چهارم، بیشتر در مراحل اول، دوم و سوم، طبقه بندی شدند. نتایج این پژوهش به طور شفاف نشان می دهد که درونی شدن انگیزش رفتار تمرینی نقش بااهمیتی در حفظ رفتار تمرینی برای مدت طولانی بازی می کند.