تاثیر آموزش بر مسئولیت پذیری و کنترل متابولیک افراد مبتلا به دیابت تیپ یک و والدین

به منظور تغییر شیوه زندگی، کنترل بهتر بیماری و احساس مسئولیت بیشتر، افزایش آگاهی و درک بیماران دیابتی از اهمیت بیماری، عوارض و درمان آن لازم است. هدف از این مطالعه، تعیین تاثیر آموزش بر مسئولیت پذیری و کنترل متابولیک افراد دیابتی بود.
روش تحقیق: در این مطالعه نیمه تجربی، 40 نفر از مبتلایان به بیماری دیابت، با روش نمونه گیری مبتنی بر هدف، انتخاب و به همراه خانواده خود برای آموزش دعوت شدند و پرسشنامه مسئولیت پذیری خانواده افراد دیابتی DFRQ (Diabetes Family Responsibility Questionnaire) را که شامل 17 سوال بود، قبل و 3 ماه پس از آموزش تکمیل کردند. نمونه قند خون صبحگاهی و هموگلوبین گلیکوزیله بیماران نیز در دو نوبت قبل و بعد از مداخله، اندازه گیری شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (ویرایش 5/16) و با استفاده از آزمون های آنالیز واریانس، تست تی مستقل و زوج و ضریب همبستگی پیرسون، در سطح معنی داری 05/0P< انجام شد.
میانگین سنی بیماران، 05/6±25/14سال بود که 5/62 درصد آنها زن بودند. میانگین قند خون صبحگاهی، هموگلوبین گلیکوزیله و نمره مسئولیت پذیری بیماران (001/0P=) و مراقبین (009/0P=)، قبل و بعد از مداخله، تفاوت معنی دار داشت. میانگین نمره مسئولیت پذیری بیماران بر حسب سن تفاوت معنی دار داشت (001/0P=) ولی برحسب جنس بیمار و تحصیلات والدین، تفاوت معنی دار نداشت. بین نمره مسئولیت پذیری بیماران و مراقبین با سن بیمار، رابطه منفی و معنی داری به دست آمد.
کاهش میانگین هموگلوبین گلیکوزیله بیماران پس از آموزش، نشان می دهد که پس از آموزش، بیماران، از سطح ضعیف کنترل متابولیک به سطح قابل قبول می رسند.