تحلیل فضایی و مکان یابی مراکز آموزشی (مقطع راهنمایی) با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) (نمونه موردی: منطقه 3 شهر اصفهان

رشد سریع پدیده شهر و شهرنشینی در کشورهای در حال توسعه، مشکلات عمده اجتماعی، اقتصادی و فیزیکی فزاینده ای ایجاد کرده است. چنین فرآیندی به گسترش فقر در شهرها، دسترسی ناکافی به مسکن و خدمات اصلی شهری، سیستم حمل و نقل ناکافی و نارسایی امکانات اصلی شهری منجر شده است و با افزایش جمعیت در شهرها به خصوص شهرهای بزرگ، حجم تقاضا برای خدمات و کالا های عمومی نیز افزایش یافت. ولی به علت ساختار اقتصادی- سیاسی خاص کشورمان، همواره سرعت پاسخگویی به نیازها از سرعت رشد نیازها کمتر بوده است. در این میان کاربری های پر تقاضا مانند کاربری های آموزشی به دلایل زیادی مانند عدم هماهنگی نهادهای اجرایی شهرها، مشکلات مالی بخش آموزش و پرورش و عدم آشنایی مسئولان با موازین علمی، مکان یابی مدارس در پاسخگویی به نیازهای جمعیت دانش آموزی با مشکلات زیادی مواجه بوده اند و تعدد عوامل موثر در مکان یابی مدارس و افزایش روز افزون مشکلات شهری، لزوم استفاده از روش های موثر و سیستم های رایانه ای را در مکان یابی مدارس بیش از پیش آشکار ساخته است. شیوه کار در این پژوهش، ترکیبی از روش های کتابخانه ای، تحلیلی و میدانی است و در نهایت استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی(GIS) است. نتیجه ای که از این تحقیق به دست آمده، نشان می دهد که مکان های آموزشی مقطع راهنمایی که در این منطقه (منطقه3 شهر اصفهان) وجود دارند به درستی مکان یابی نشده است و با معیارهای سنجیده شده شهری کاملا ناسازگاری دارند.