جستجوی حماسه در غنا تحلیلی بر بن مایه های حماسی منظومه گل و نوروز

پیشینه طبقه بندی ادبیات از حیث محتوایی و ساختاری وپدید آمدن شاخه ای از مطالعات ادبی تحت عنوان «انواع ادبی» به روزگار ارسطو و هوراس برمی گردد. هرچند که در نظریه پردازی های کهن بر تغییر ناپذیری ویژگی های انواع ادبی تاکید می شده است ولی در تئوری های جدید اعتقاد بر این است که انواع ادبی می توانند دگرگون شوند، بر یکدیگر اثر بگذارند و یا با هم درآمیزند؛ و اساسا تاریخ ادبیات یعنی تاریخ تحول ژانرهای ادبی. «حماسه» یکی از انواع ادبی است که بر دیگر ژانرهای ادبی از جمله منظومه های غنایی زبان فارسی مثل «گل و نوروز» خواجوی کرمانی اثر گذاشته است. با بررسی بن مایه های داستانی چنین به نظر می رسد که در این اثر، حماسه پهلوانی به حماسه عاشقانه ای متناسب با جامعه هم عصر خواجو تبدیل شده است، (با اذعان بدین امر که پیشینه کهن این نوع ادبی را نیز نمی توان نادیده گرفت). بر این اساس در این جستار به جستجوی عناصر حماسه، (روایت گری، خرق عادت، رویا،...) در اثری غنایی، پرداخته شده است تا دیباچه ای بر بحث «از حماسه تا رمانس» باشد.