اثر روش های مختلف پرایمینگ بذر بر صفات جوانه سنی سیاه دانه (Nigella sativa) در شرایط تنش شوری

به منظور بررسی اثر انواع پرایمینگ بر جوانه زنی بذر سیاه دانه در شرایط تنش شوری، آزمایشی فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل پنج سطح پرایمینگ (اسموپرایمینگ با نیترات پتاسیم (یک و سه درصد)، سالیسیلیک اسید (0/2 و 0/5 میلی مولار) و هیدروپرایمینگ)) و چهار سطح شوری (صفر، 75، 125 و 175 میلیمولار از کلرید سدیم) بود. در شرایط بدون تنش، بیشترین درصد و سرعت جوانه زنی را نیترات پتاسیم سه درصد و بیشترین طول ساقه چه و ریشه چه، بنیه بذر و وزن ساقه چه با اعمال هیدروپرایمینگ مشاهده شد. در شرایط 75 میلیمولار کلرید سدیم، نیترات پتاسیم یک درصد منجر به افزایش سرعت و درصد جوانهزنی و وزن ذخایر مصرف شده بذر گردید. بیشترین طول ساقه چه و بنیه بذر نیز مربوط به هیدروپرایمینگ بود و سالیسیلیک اسید 0/5 میلی مولار وزن ساقه چه و کارائی تبدیل ذخایر بذر بیشتری را دارا بود. با افزایش غلظت نمک به 125 میلیمولار، نیترات پتاسیم 3٪ سرعت جوانه زنی، بنیه بذر، طول ساقه چه و ریشه چه را بهبود داد. پرایمینگ با سالسیلیک اسید 0/5 میلی مولار وزن ذخایر انتقال یافته بیشتری داشت و در سالسیلیک اسید 0/2 میلی مولار بیشترین وزن ساقه چه مشاهده شد. در بالاترین سطح تنش شوری (175 میلیمولار کلرید سدیم)، پرایمینگ با نیترات پتاسیم 3٪ طول ساقه چه، بنیه بذر و وزن ریشه چه بالاتری را نشان داد؛ بیشترین درصد و سرعت جوانه زنی با کاربرد هیدروپرایمینگ مشاهده شد. بیشترین وزن ذخایر مصرف شده بذر مربوط به سالیسیلیک اسید 0/5 میلی مولار بود و سالیسیلیک اسید 0/2 میلی مولار، طول ریشه چه و وزن ساقه چه بالاتری را نشان داد.