رابطه ی ساختار سازمانی و تحول پایدار با رویکرد تفکر سیستمی

تحول پایدار خواسته های جدیدی بر ساختاردهی سازمانی تحمیل می کند. این مقاله ساختار غیررسمی را به عنوان جنبه ی مهم ساختاری تعیین و بر سه بعد جدید این ساختار یعنی رابطه ی مبتنی بر اعتماد، رابطه ی تعاملی درون و برون سازمانی و رابطه ی عاطفی فراگیر تاکید دارد. سپس ساختار شبکه ای را که نوع تکامل یافته ای از این نوع ساختار در هزاره ی سوم است، مورد بررسی قرار داده است. به همین واسطه توسعه ی ساختاری درسطحی بالاترقرارگرفته و این سطح ازروابط ساختاری قادر است چالش های ساختاری درعصر سازمان های شبکه ای را به صورت روشن ترسیم کند.
در ادامه، زمینه های پیدایش الگوی ساختار شبکه ای یعنی فناوری اطلاعات در محیط، اقتصاد جهانی و تکامل ساختار های سازمانی تشریح و با استناد و الهام از قانون مت کاف به ارزش و اثر شبکه ها پرداخته شده است.
سپسمدلی مفهومی از انواع سازمان های شبکه ای و نوع همکاری میان سازمان ها ارائه گردیده است. این مدل، به سه شکل از سازمان شبکه ای (1- شبکه ای ماهواره ای، 2- سازمان شبکه ای مبتنی بر ائتلاف های راهبردی و 3- سازمان های مجازی) اشاره دارد. از این منظر، برای طراحی سازمان شبکه ای تغییرات مهمی در سازمان ها باید رخ دهد. این تغییرات غالبا نیازمند تغییر درفرهنگ ها، نگرش ها و مهارت هاست. برخی از تغییرات مهم عبارتند از کاهش لایه های مدیریت، ارتباطات بین سازمان ها، پاداش بدون ارتقا، تمرکز روی نتایج و تشکیل گروه های کاری. نتیجه این که یک پاردایم نوین سازمانی باید توسط سازمان ها اتخاذ گردد که منجر به ایجاد اشکال نوینی از سازمان با ساختار متفاوت سازمانی گردد. این شکل جدید سازمانی، ساختار سنتی سلسله مراتبی را به آرایش شبکه ای تغییر می دهد و ساختارهای نوین نیز به نوبه ی خود باعث تحول سازمانی می گردد و این نمودار علت و معلولی بازخوران مثبتی را ایجاد می کند که رابطه ی تزایدی بین تحول سازمانی و ساختار را همواره تشدید می نماید.