تکرارپذیری نسبی و مطلق آزمون Timed Up and Go در سالمندان ساکن اجتماع و جوانان سالم

تکرارپذیری نسبی و مطلق از خصوصیات سایکومتریک آزمون هستند که مبنای بسیاری از تصمیم گیری های بالینی قرار می گیرند. در بسیاری موارد تنها تکرارپذیری نسبی مبنای تصمیم گیری و توجه قرار می گیرد در حالیکه تکرارپذیری مطلق هم از اهمیت بسیاری برخوردار است 11 سالمند ساکن اجتماع در دامنه سنی 65 سال و بالاتر (58/3 ± 64/69 سال) و 20 جوان سالم ساکن اجتماع در دامنه سنی 20 تا 35 سال (15/4 ±. 80/28سال) با استفاده از نسخ سه گانه آزمون Timed Up and Go دوبار با فاصله زمانی 2تا 5 روز مورد ارزیابی قرار گرفتند.
بطور کلی، غیر همگن بودن جمعیت مورد مطالعه باعث افزایش ضریب همبستگی درون طبقه ای شده و این ضریب درسالمندان بیش از جوانان بوده و افزودن فعالیت ثانویه باعث کاهش آن می گردد در این تحقیق، شاخص های تکرارپذیری مطلق با استفاده از منابع داده ای و معادلات مختلف منجر به نتایج کم و بیش مشابه ای شد. و در کل، سالمندان در آزمون مجدد نیازمند تغییر بیشتری نسبت به جوانان هستند تا تغییرات مشاهد شده به عنوان یک تغییر واقعی و نه تصادفی قلمداد شود. سهم خطای تصادفی در متغیر های مورد تحقیق در سالمندان اندکی بیش از جوانان بوده و افزودن فعالیت ثانویه باعث افزایش آن می گردد.به نظر میرسد غیر همگن بودن جمعیت باعث تعدیل شاخص های تکرار پذیری مطلق می شود.
نتایج این تحقیق نشان داد که محققین و درمانگران در هنگام توجه به تکرارپذیری نسبی بایستی مواردی چون همگن بودن جمعیت مورد مطالعه را مورد توجه قرار دهند.از طرفی توجه به تکرارپذیری مطلق در کنار تکرارپذیری نسبی هم در تصمیم گیری های بالینی لازم و مورد نیاز می باشد.