مکان یابی مراکز حساس و مهم نظامی در مناطق مرزی ایران و ترکیه با توجه به شاخص های هیدروژئومورفوکلیمایی، با رویکرد دفاع غیر عامل

رعایت اصول پدافند غیرعامل در مکان گزینی تاسیسات زیر بنایی از قبیل: نیروگاه ها، صنایع نظامی، صنایع سنگین، تعیین مسیر خطوط انتقال آب، گاز و نیرو، خطوط ارتباطی، پالایشگاه ها، ایستگاه های پمپاژ و... می تواند در شرایط بروز خطر و هر گونه تهدید نظامی موجب کاهش خسارات شود. عوامل متعدی در مکان یابی تاثیرگذار می باشند که بخش عمده ای از آنها عوامل جغرافیای طبیعی (اقلیمی و ژئومورفولوژیکی) هستند. در این تحقیق برای شناسایی مکان های حساس و مهم نظامی از منظر پدافند غیرعامل در مرز ایران و ترکیه از دو گروه داده استفاده شد. داده های اقلیمی مانند: تعداد روزهای یخبندان، تعداد روزهای بارشی و سرعت باد از پایگاه سازمان هواشناسی دریافت گردید. برای دسترسی به داده های دیگر (هیدرو و ژئو) از نقشه های توپوگرافی، زمین شناسی و تصاویر ماهواره ای استفاده گردید. در ادامه این نقشه ها در محیط GIS رقومی می شود و لایه های شیب، جهات شیب، ارتفاع، فاصله از آبراهه، فاصله از نواحی شهری، فاصله از خطوط مواصلاتی، جنس زمین، روزهای بارشی، روزهای یخبندان و سرعت باد در منطقه ی مورد مطالعه، تهیه می گردید. با استفاده از روش تحلیلی AHP به هر یک از متغیرهای مورد مطالعه با نظر کارشناسان امور دفاعی، وزن عددی داده شد. در نهایت با بهره گیری از روش هم پوشانی کلیه ی لایه های موثر در دفاع غیرعامل در محیط GIS تلفیق شدند و در نهایت مناطق مناسب و نامناسب برای ایجاد مراکز و تاسیسات نظامی شناسایی و پهنه بندی گردید. نتایج حاصل نشان داد که منطقه ی مورد مطالعه قابلیت های جغرافیایی مناسبی به منظور دفاع غیرعامل دارد؛ به طوری که مناطق کوهستانی واقع در غرب منطقه، شرایط مناسبی برای ایجاد تاسیسات نظامی و غیرنظامی از بعد پدافند غیرعامل دارند؛ در صورتی که مناطق شرقی منطقه شرایط نامناسبی دارند.