بررسی کارآیی جهت گیری مذهبی در پیش بینی تجربه شیفتگی دانشجویان تربیتب دنی با توجه به متغیرهای جمعیت شناختی

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی کارآیی جهت گیری مذهبی در پیش بینی تجربه شیفتگی دانشجویان تربیت بدنی با توجه به متغیرهای جمعیت شناختی بود. همچنین به نقش متغیرهای دموگرافیک به عنوان اهداف فرعی توجه شد. 200نفر از دانشجویان دانشکده تربیت بدنی دانشگاه اصفهان به صورت تصادفی انتخاب شدند و به مقیاس جهت-گیری مذهبی (آلپورت و راس، 1967) و تجربه شیفتگی (سیکزنت می هالی، 1982) پاسخ دادند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از رگرسیون چندمتغیره (گام به گام) و به منظور کارآیی مدل از روش تحلیل ساختاری و نرم افزار 18AMOS استفاده شد. نتایج نشان داد که مدل جهت گیری مذهبی درونی، تجربه شیفتگی را به صورت مثبت و جهت گیری مذهبی بیرونی تجربه شیفتگی را به صورت منفی پیش بینی می کند. همچنین بررسی نقش متغیر های دموگرافیک نشان داد سن و تحصیلات با تجربه شیفتگی رابطه مثبت و معنادار دارد. علاوه بر این مشخص شد که مدل جهت گیری مذهبی در صورت حضور متغیرهای دموگرافیک نیز از کارآیی لازم در پیش بینی شیفتگی برخوردار است. درمجموع نتایج حاصل از این پژوهش، کارآیی جهت گیری مذهبی درونی را در پیش بینی تجربه شیفتگی تایید کرد.