تاثیر سکوت در بخش مراقبت ویژه نوزادان بر تعداد حرکات بدنی، اکسیژناسیون و تنفس نوزادان نارس

امروزه نارسی بیشترین تعداد پذیرش های NICU را به خود اختصاص می دهد. توجه به کیفیت مراقبت از این نوزادان جهت کاهش استرس در نوزادان بستری اهمیت دارد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر سکوت در بخش مراقبت ویژه نوزادان بر تعداد حرکات بدنی، اکسیژناسیون و تنفس نوزادان نارس در بیمارستان الزهرای اصفهان انجام شده است.

در این مطالعه نیمه تجربی تک گروهی(قبل و حین مداخله) 31 نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت ویژه بیمارستان الزهرای اصفهان که شرایط ورود به مطالعه را دارا بودند، به روش تصادفی انتخاب و پس از رضایت کتبی از والدین مورد بررسی قرار گرفتند. جهت انجام مداخله میزان دستکاری نوزاد، روشنایی و سر و صدای موجود در بخش مراقبت ویژه نوزادان به مدت دو روز متوالی هر روز دو ساعت کاهش یافت. میزان اکسیژناسیون و تعداد تنفس و حرکات بدنی نوزادان قبل و حین اجرای مداخله ارزیابی شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 16 و آزمون آماری Paired T Test تجزیه و تحلیل شدند.

در حین مداخله میانگین درصد اشباع اکسیژن خون نسبت به قبل از آن افزایش و میانگین تعداد حرکات بدن کاهش معنی دار داشت (05/0 p<) ولی بین تعداد تنفس در حین مداخله و قبل از آن تفاوت معنی داری به دست نیامد(44/0= p).

اعمال برنامه هایی که باعث کاهش تحریکات صوتی و روشنایی شود، می تواند به بهبود وضعیت اکسیژناسیون و کاهش تعداد حرکات بدن در نوزادان نارس کمک نماید.