بررسی سازگاری روانی اجتماعی بیماران دیابتی نوع دو مراجعه کننده به مرکز دیابت شهرستان بیرجند در سال 1392

دیابت از جمله بیماری های مزمن می باشد که می تواند سازگاری جسمی، روانی و اجتماعی بیماران را تحت تاثیر قرار دهد. این مطالعه با هدف بررسی سازگاری روانی اجتماعی بیماران دیابتی نوع دو مراجعه کننده به مرکز دیابت شهرستان بیرجند انجام شد.

این مطالعه توصیفی- تحلیلی بر روی صد و بیست بیمار دیابتی مراجعه کننده به مرکز دیابت شهر بیرجند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، انجام شد. ابزار گردآوری داده ها فرم مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه سازگاری روانی اجتماعی با بیماری PAIS بود که پس از تایید روایی محتوی توسط ده نفر از اساتید دانشگاه، پایایی آن به وسیله Cronbach Alpha در بیست نفر از بیماران 94/0 محاسبه شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS ویرایش 15 و آزمونهای آماری Independent T Test و ANOVA در سطح معنی داری 05/0 p< تجزیه و تحلیل شدند.

میانگین امتیاز کل سازگاری روانی اجتماعی 43/0 ± 28/1 و در سطح متوسط بود. با افزایش میزان تحصیلات، میانگین امتیاز سازگاری روانی اجتماعی کل و مولفه های محیط خانواده، محیط اجتماعی و اختلالات روانشناختی در بیماران به طور معنی داری افزایش داشت ولی با افزایش میزان مدت ابتلا به دیابت، میانگین امتیاز سازگاری روانی اجتماعی در مولفه های محیط کار، روابط جنسی و روابط اجتماعی در بیماران کاهش داشت.

بر اساس نتایج این مطالعه، سازگاری روانی اجتماعی بیماران دیابتی در حد متوسط و متغیرهای جمعیت شناختی از عوامل مرتبط با میزان سازگاری روانی اجتماعی بیماران دیابتی نوع دو می باشد. انجام برنامه ریزی به صورت مداخلات آموزشی و مراقبتی توسط مراکز آموزشی درمانی به منظور ارتقای سازگاری روانی اجتماعی و در نتیجه درمان طبی موثرتر ضروری به نظر می رسد.