مقایسه تاثیر شست و شوی ناحیه مئای ادراری با محلولهای کلرهگزدین و بتادین برمیزان بروزباکتریوری بیماران مبتلا به سکته مغزی دارای سوند ادراری ثابت

عفونتهای ادراری شایعترین عفونت باکتریال در تمام سنین می باشد و سوندگذاری مثانه عامل مساعد کننده ای برای بروز این عفونت اس ت. یکی از وظایف پرستاری مراقبت های مناسب از سوند ادراری جهت جلوگیری از بروز باکتریوری است. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر شست و شوی ناحیه مئای ادراری با محلولهای کلرهگزدین و بتادین بر میزان بروز باکتریوری بیماران دارای سوند ادراری ثابت مبتلا به سکته مغزی بستری در بخش داخلی اعصاب می باشد.
این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 75 بیمار دچار CVA که در بخش داخلی اعصاب بستری شده بودند و 24 ساعت از زمان سوندگذاری آنها گذشته بود، انجام شد. بیماران با استفاده از روش تصادفی سازی بلوک بندی شده به سه گروه 25 نفره تقسیم شدند. ناحیه مئای یک گروه با کلرهگزدین، یک گروه با بتادین و گروه دیگر با با نرمال سالین هر روز به مدت پنج دقیقه و حداکثر برای ده روز شست و شو داده شد. آزمایشهای کشت و آنالیز ادرار در روزهای یک، پنج و ده گرفته شد. جهت بررسی ویژگی های بیماران از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و مقیاس NIHSS استفاده شد. روایی پرسشنامه تایید شده و پایایی آن نیز 9/0 به دست آمد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 16 و آمار توصیفی و آمار استنباطی نظیر آزمونهای Chi-Square و ANOVA تجزیه و تحلیل شدند.
در مقایسه میزان سه شاخص عفونت (تعداد کشت مثبت، میزان باکتریوری و پیوری) در گروه های کلرهگزیدین، بتادین و نرمال سالین در روز پنجم، تفاوت معناداری بین گرو ه ها مشاهده نشد، اما در مقایسه این سه شاخص در روزهای پنجم و دهم، تنها شاخص تعداد کشت مثبت (کلرهگزدین با 16% و نرمال سالین با 56%) در دو گروه کلرهگزیدین و نرمال سالین تفاوت معناداری داشت (02/0= p). در مقایسه بین بتادین و نرمال سالین نیز تفاوت معنادار در این سه شاخص فقط برای شاخص تعداد کشت مثبت (گروه بتادین 28% و گروه نرمال سالین 56%) دیده شد (02/0= p). در مقایسه کلرهگزیدین و بتادین، تفاوت در میزان سه شاخص عفونت از لحاظ آماری معنادار نبود.
به کارگیری کلرهگزیدین و بتادین در مئای بیماران بستری در بخش اعصاب که قرار است بیشتر از پنج روز سوند داشته باشند، بهتر از نرمال سالین میزان عفونتهای ادراری را کاهش می دهد.