بررسی ارتباط راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و باور آمیختگی فکر- عمل با میزان نگرانی دانشجویان

نگرانی یک ویژگی مشترک و به طور بالقوه ناتوان کننده در مبتلایان اختلالات اضطرابی می باشد. هدف از این پژوهش تعیین ارتباط راهبرد تنظیم شناختی هیجان و باور آمیختگی فکر- عمل با میزان نگرانی دانشجویان می باشد.
نمونه آماری این تحقیق مقطعی شامل 200 نفر از دانشجویان دانشگاه پیام نور استان آذربایجان شرقی در سال تحصیلی 91- 1390 بود که به روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه نگرانی Penn state، باور آمیختگی فکر- عمل Rachman و همکاران و فرم کوتاه پرسش نامه تنظیم شناختی هیجان Garnefski و همکاران استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی چندگانه استاندارد مورد تحلیل قرار گرفتند.
بین راهبردهای پذیرش (221/0- =r و 002/0=p)، تمرکز مجدد مثبت (262/0- =r و 001/0=p) و تمرکز مجدد برنامه ریزی تنظیم شناختی هیجان (322/0- =r و 001/0=p) با نگرانی، همبستگی منفی و معنی دار وجود دارد. اما رابطه نگرانی با راهبرد فاجعه آمیز تلقی کردن (379/0 =r و 001/0=p) مثبت و معنی دار می باشد. و متغیر نگرانی با عامل احساس مسئولیت در قبال افکار مثبت (674/0=r و 001/0=p) و عامل احساس مسئولیت در قبال افکار جلوگیری از خطر (577/0=r و 001/0=p) ارتباط مثبت و معنی دار وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه استاندارد نشان داد که راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در تبیین نگرانی (29%=R2) و عامل های باور آمیختگی فکر- عمل در تبیین نگرانی (6/54%=R2) سهم داشتند.
نتایج نشان داد بین راهبردهای ناکارآمد و باور آمیختگی فکر- عمل با نگرانی رابطه وجود دارد. بنابراین، به نظر می رسد وقوع سوگیرهای شناختی مانند فکر- عمل و راهبردهای ناکارآمد، آسیب پذیری فرد را نسبت به نگرانی افزایش می دهد.