مطالعه عملکرد منیزیم با ظرفیت صفر در احیاء کروم از محلول های آبی

کروم از جمله فلزات سنگینی است که به دلیل فراوانی، استفاده در مصارف مختلف و عدم تصفیه مناسب فاضلاب صنایع به سهولت وارد منابع آبی شده و منجر به آلودگی وسیع آنها می شود. از این رو در این مطالعه احیاء شیمیایی کروم شش ظرفیتی توسط گرانول منیزیم و تاثیر پارامترهای مختلف بر عملکرد آن مورد بررسی قرار گرفته است.
پژوهش حاضر یک مطالعه تجربی آزمایشگاهی بوده که از فلز منیزیم با ظرفیت صفر به منظور احیاء کروم شش ظرفیتی استفاده شده است. نمونه های مائی حاوی کروم شش ظرفیتی به صورت سنتتیک با استفاده از آب مقطر تهیه گردید. مراحل مختلف انجام آزمایشات در ارلن های 250 میلی لیتری شیشه ای در دستگاه شیکر انکوباتور انجام گردیده و اثر فاکتورهای مختلف نظیر تغییرات pH محلول، غلظت های مختلف منیزیم، غلظت اولیه کروم، دما، زمان تماس و عوامل مداخله کننده مورد بررسی قرار گرفت. در خاتمه غلظت کروم در زمان های مختلف با استفاده از دستگاه اسپکترفوتومتر و در طول موج 540 نانومتر قرائت گردید.
نتایج مطالعه اخیر حاکی از آنست که راندمان حذف کروم با استفاده از منیزیم صفر ظرفیتی با افزایش غلظت منیزیم، افزایش غلظت اولیه کروم و دما افزایش و با افزایش pH محلول کاهش داشته است. بیشترین کارایی حذف در زمان 10 دقیقه از انجام واکنش در3=pH، غلظت منیزیم 7/0 گرم در لیتر و کروم اولیه 150 میلی گرم در لیتر به میزان 2/92% بوده است. همچنین وجود اسید هیومیک، سختی و قلیائیت به عنوان عوامل مداخله کننده سبب کاهش کارایی حذف کروم در این فرایند شده است. با افزایش زمان تماس نیز راندمان حذف افزایش یافته است.
فلز منیزیم بدلیل خصوصیات منحصر به فرد از جمله بالا بودن پتانسیل اکسیداسیون و احیاء، سهولت دسترسی و بالا بودن استاندارد یون منیزیم در آب از یک سو و پیچیدگی سایر روش های حذف کروم از سوی دیگر قادر است به نحو چشمگیری در حذف کروم موثر بوده و در فرایند حذف کروم در محلول های مائی مورد استفاده قرار گیرد.