قابلیت نظام های اطلاعات بیمارستانی کشور جهت استقرار پزشکی مبتنی بر شواهد

پزشکی مبتنی بر شواهد، استفاده صحیح از بهترین شواهد در تصمیم گیری بالینی برای مراقبت از بیماران است. سیستم اطلاعات بیمارستانی با ادغام داده های بیمار، دانش بالینی پزشک و شواهد خارجی به صورت پلی میان داده های پزشکی و دانش پزشکی عمل می نماید. هدف این پژوهش تعیین توانایی سیستمهای اطلاعات بیمارستانی کشور جهت استقرار پزشکی مبتنی بر شواهد می باشد.
پژوهش به صورت توصیفی- مقطعی در سال 1390 انجام گردید. جامعه ی پژوهش، سیستم های اطلاعات بیمارستانی بیمارستانهای کشور بودند. حجم نمونه 30 بیمارستان تعیین گردید. داده ها با استفاده از چک لیست محقق ساخته شامل اطلاعات زمینه ای و اطلاعات مبتنی بر اهداف پژوهش جمع آوری شده و روایی آن توسط افراد صاحب نظر تایید گردید. داده های گردآوری شده با آمار توصیفی و نرم افزار Spss تجزیه و تحلیل گردید.
سیستم های اطلاعات بیمارستانی کشور، فاقد بخش های مورد نیاز برای دسترسی به سیستم پشتیبان تصمیم بالینی، بانک داده مرجع و اطلاعات بهداشتی مبتنی بر اینترنت به ترتیب در 19 بیمارستان(3/63%)، 16 بیمارستان(3/53%) و 20 بیمارستان(7/66%)، بودند. در 22 بیمارستان(70%)، بیش از دو سوم بخش های مورد نیاز برای دسترسی به انبار داده بالینی و اجرایی و در 23 بیمارستان(7/76%)، حداقل یک بخش مورد نیاز برای دسترسی به مفاهیم موردی خاص را داشتند.
قابلیت سیستمهای اطلاعات بیمارستانی کشور جهت استقرار پزشکی مبتنی بر شواهد از نظر دسترسی به انبار داده بالینی و اجرایی مطلوب بود؛ در حالی که در زمینه های دیگر نیاز به توجه بیشتری دارد.