شیوه های پیشگیری وپرهیز از جنگ در توسعه ی محیط امنیتی جمهوری اسلامی ایران

با توجه به وسعت چالش ها و تعارضات امنیتی در خاورمیانه و تاثیرگذاری عوامل گوناگون در سطوح فروملی، ملی، منطقه ای و فرامنطقه ای در بی ثباتی و ناامنی های منطقه، امنیت سازی در چارچوب الگوی امنیتی مبتنی بر همکاری و مشارکت، مستلزم فرآیندی تدریجی و طولانی مدت است. در این فرآیند، همکاری منطقه ای می تواند تنها به واسطه ی اعتمادسازی گام به گام و ایجاد اطمینان متقابل میان کشورها و هم چنین تلاش برای حل و فصل چالش هایی که محصول برخی تعارضات ساختاری چون مشکلات روند دولت – ملت سازی و ضعف فرهنگ و رویه های دموکراتیک است، تحقق یابد.
در رویکرد امنیت هژمونیک، علاوه بر این که منافع و اهداف قدرت فرامنطقه ای هژمون در اولویت قرار دارد، دولت ها به دوست و دشمن تقسیم می شوند. مشارکت دولت های منطقه ای بر مبنای منافع طبیعی و بلندمدت خود در جهت ایجاد ساختار امنیتی پایدار و مبتنی بر همکاری، با دشواری های جدید مواجه می شود. دراین راستا، برخی تهدیدات و چالش های امنیتی مشترک که در بلندمدت برای بخش عمده ای از کشورهای منطقه مشکل آفرین خواهد بود، مورد غفلت و بی توجهی قرار خواهد گرفت. باتوجه به رویکرد امنیتی فوق، این مقاله درصدد گسترش محیط امنیتی در فضای این رویکرد به شیوه ی پرهیز ازجنگ می باشد. در این راستا، ضمن برشماری عمده ی مشکلات موجود در فرآیند رسیدن به آن، به ارزیابی عملکرد مسولان این حوزه نیز پرداخته است.