اثربخشی روش های آموزش ایستگاهی و استقامتی و میزان رضایتمندی دانشجویان از کلاسهای تربیت بدنی عمومی(1)

هدف تحقیق: بررسی میزان اثربخشی روش های آموزشی ایستگاهی و استقامتی در کلاسهای تربیت بدنی عمومی (1) دختران دانشگاه علامه طباطبائی و سنجش میزان رضایتمندی آنها از این کلاسها. روش شناسی تحقیق: روش این تحقیق ترکیبی از روش های آزمایشی و توصیفی است. سنجش متغیرهای تحقیق با استفاده از چک لیست آزمون ایفرد به صورت پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه که تحت تمرینات استقامتی و گروه دیگر تحت تمرینات ایستگاهی قرار گرفتند، صورت گرفت و همچنین، سنجش رضایتمندی دانشجویان از حضور در کلاس تربیت بدنی با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته صورت گرفت. جامعه این تحقیق عبارت بود از کلیه دانشجویان دختر شرکت کننده در کلاسهای تربیت بدنی عمومی (1) در نیمسال اول سال تحصیلی 90-89 در دانشگاه علامه طباطبایی.
هر دو روش آموزشی، موجب تحقق اهداف تربیت بدنی در بخش توسعه آمادگی جسمانی عمومی دانشجویان می گردند و نیز بین دو گروه استقامتی و ایستگاهی در توسعه قابلیتهای جسمانی دانشجویان تفاوت معنی داری به نفع روش استقامتی وجود دارد. همچنین یافته ها نشان داد که میزان رضایتمندی دانشجویان در روش ایستگاهی بیش از روش استقامتی بود.
استفاده از روش های ایستگاهی و استقامتی موجب توسعه آمادگی جسمانی عمومی می گردد و در این امر روش استقامتی بر روش ایستگاهی برتری دارد. اما میزان رضایتمندی دانشجویان که می تواند موجب تداوم ورزش گردد، در روش ایستگاهی بیش از روش استقامتی است.