بررسی تاثیرات فرمالین و سولفات مس بر بافت های آبشش بچه ماهی سفید دریای خزر (Rutilus kutum)

فرمالین و سولفات مس از دسته ترکیباتی هستند که دائما در مزارع پرورش ماهی جهت درمان عفونت های انگلی و قارچی باکتریایی مورد استفاده قرار می گیرند. آبشش ماهی به عنوان ارگان هایی که مدام در معرض محیط خارجی قرار دارند و به دلیل نقش آن ها در تنفس و تعادل اسمزی اولین هدف این مواد شیمیایی و فلز سنگین هستند. هدف از این مظالعه بررسی هیستوپاتولوژی تاثیر غلظت های سولفات مس و فرمالین بر روی بافت آبشش بچه ماهی سفید دریای خزر می باشد.
در پژوهش حاضر به بررسی بروز ضایعات احتمالی بافت های آبشش بچه ماهی سفید دریای خزر با میانگین وزنی 428 میلی گرم و میانگین طول 5/3 سانتی متر پس از قرارگیری در معرض غلظت های مختلف سولفات مس (در دو تیمار کوتاه مدت 20 دقیقه ای و بلند مدت 24 ساعته، ppm 100، ppm 1) و فرمالین (در دو تیمار کوتاه مدت و بلند مدت، ppm 250 و ppm 25) پرداخته شد. بعد از پایدار کردن بافت ها در فرمالین 10 درصد و ایجاد برش 5 میکرومتری به روش هماتوکسیلین رنگ آمیزی و توسط میکروسکوپ نوری مطالعه گردید.
نتایج نشان داد که قرار گرفتن آبشش در مجاورت با ppm 1 در لیتر سولفات مس می تواند منجر به شروع هایپرپلازی خفیفی در تیغه های ثانویه آبششی شد. در غلظت ppm100 این ضایعات شدیدتر و منجر به بروز پدیدهایی همانند هایپرپلازی در لاملاهای اولیه و ثانویه آبششی و پرخونی بسیار زیادی مشهود بودند. نتایج حاصل از قرار گرفتن آبشش در مجاورت ppm25 فرمالین، اندکی پرخونی مشهود بوده است و در بلند مدت حضور بسیار زیاد گلبول های قرمز می باشد.