بررسیLC50 96 ساعته و ضایعات هیستوپاتولوژیکی نیترات روی بافت آبشش،کبد و کلیه تاسماهی ایرانی(Acipenser persicus)

گسترش آلودگی ها ازجمله نیترات درآب ها مسمویت حاد یا نیمه حاد را درماهیان خصوصا بچه ماهیان ایجاد می کند و درکوتاه مدت و بلندمدت بسته به غلظت آن باعث ایجاد اختلال در فعالیت های فیزیولوژیکی و مرگ ومیر ناشناخته می شود. اغلب آبزیان پرورشی تحت تاثیر این آلودگی ها، سیستم ایمنی شان به خطر می افتد. هدف ازاین تحقیق تعیین سطح مجاز نیترات درآب و تاثیرات حاد آن بربافت آبشش،کبد و کلیه گونه ماهی خاویاری(تاسماهی ایرانی)است.
به این منظور بعداز آزمایشات تعیین غلظت مقدماتی نیترات، تیمارهای 750، 773، 798، 823 و850 میلی گرم درلیتر نیترات، میزان LC10، LC50 و LC90 در طول مدت 24، 48، 72 و 96 ساعت بر اساس دستورالعمل OECD-2002 و به روش ساکن، روی بچه تاسماهی ایرانی با میانگین وزن 2گرم در مقایسه با تیمار شاهد، اندازه گیری شدند. به منظور ارزیابی اثرات هیستوپاتولوژیکی نیترات در پایان روز چهارم(96ساعت) بافت های آبشش، کبد و کلیه نمونه برداری در محلول بوئن تثبیت گردید. نمونه های تثبیت شده پس مراحل قالب گیری، برش و رنگ آمیزی با هماتوکسیلین- ائوزین با میکروسکوپ نوری مجهز به مانیتور و دوربین عکاسی و فیلمبرداری مورد مطالعه میکروسکوپی قرار گرفت.
میزان LC10نیترات در24، 48، 72 و 96 ساعت برای بچه تاسماهی ایرانی به ترتیب 6097/775، 29 /716، 9556 /677 و 7878/ 669 میلی گرم در لیتر، میزان LC50 نیترات 7434/909، 9397/825، 645/793 و 5538/764 میلی گرم درلیتر، میزان LC90 نیترات 074/1067، 4265 /952، 076/929 و 728/872 میلی گرم در لیتر تعیین شد. نتایج نشان دادکه در آبشش پدیده هایی نظیرپرخونی، تورم لاملای اولیه، هیپرپلازی، چسبندگی لاملای ثانویه، خون ریزی و نکروز سلولی پس از طی 96ساعت مشاهده شد. شدت موارد آسیبی از تیمار1 به سمت تیمار5 افزایش یافت. در کبد پس از در معرض بودن عوارضی از قبیل پرخونی، نکروز سلولی، رکورد صفراوی و آتروفی سلولی مشاهده شد، ولی شدت آن ها در هر تیمار متنوع بود. در کلیه نیز عوارضی چون پرخونی و خونریزی، ملانوماکروفاژ، افزایش فضای ادراری و هیپرتروفی در تیمارها مشاهده گردید و بیشترین عارضه در تیمارهای 4 و 5 دیده شد.
بنابر تحقیق حاضر تاسماهی ایرانی گونه حساس به نیترات بوده و در پرورش باید به غلظت نیترات توجه شود که بالاتر از حد مجاز نرسد.